فرزندخواندگی (شریعتی نسب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''''فرزندخواندگی''''' نام کتابی است از صادق شریعتی نسب که به همت موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش به چاپ رسیده است. == محتوای کتاب == == بخشی از کتاب == كودكان بزرگترين موهبت خداوند به پدران و مادران و نقطه استحكام و تكميل بنياد خانواده ه...» ایجاد کرد)
 
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''''فرزندخواندگی''''' نام کتابی است از [[صادق شریعتی نسب]] که به همت [[موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش]] به چاپ رسیده است.
'''''فرزندخواندگی''''' نام کتابی است از [[صادق شریعتی نسب]] که توسط [[انتشارات شهر دانش]] به چاپ رسیده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرزندخواندگی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6528120|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=شریعتی نسب|چاپ=1}}</ref>
 
{{جعبه اطلاعات کتاب|تصویر=پرونده:فرزند خواندگی.jpg|اندازه تصویر=200px|نویسنده=[[صادق شریعتی‌نسب]]|ناشر=[[ انتشارات شهر دانش]]|نخستین چاپ=1390|تعداد_صفحات=288|کشور=ایران|محل ناشر فارسی=تهران|زبان=فارسی|موضوع=[[فرزندخواندگی]]}}


== محتوای کتاب ==
== محتوای کتاب ==
این کتاب در سه بخش کلی تدوین گردیده‌است:
# بخش نخست: مفهوم و مبانی
# بخش دوم: تحقق [[فرزندخواندگی]]
# بخش سوم: آثار فرزندخواندگی<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرزندخواندگی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6654220|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=شریعتی نسب|چاپ=1}}</ref>


== بخشی از کتاب ==
== بخشی از کتاب ==
كودكان بزرگترين موهبت خداوند به پدران و مادران و نقطه استحكام و تكميل بنياد خانواده هستند. با اين حال چه بسيارند كودكانى كه از داشتن پدر و مادر محرومند و چه فراوانند زوج هايى كه در حسرت داشتن فرزند به سر مى برند. ترديدى نيست كه چنان محروميت هايى آثار سوء فردى و اجتماعى بسيارى خواهد داشت. اعطاى مأموريت سرپرستى از كودكان بی‌سرپرست (و یا بدسرپرست) به نهادهاى عمومى يا مؤسسات خصوصى علاوه بر اينكه به لحاظ تربیتی جايگزين چندان مناسبى قلمداد نمی‌شود، از جهت اقتصادى نيز هزینه‌ای گزاف را در پی خواهد داشت.
نویسنده در بخشی از کتاب اینطور مینویسند:<blockquote>«کودکان بزرگترین موهبت خداوند به پدران و مادران و نقطه استحکام و تکمیل بنیاد خانواده هستند. با این حال چه بسیارند کودکانی که از داشتن پدر و مادر محرومند و چه فراوانند زوج‌هایی که در حسرت داشتن فرزند به سر می‌برند. تردیدی نیست که چنان محرومیت‌هایی آثار سوء فردی و اجتماعی بسیاری خواهد داشت. اعطای مأموریت سرپرستی از کودکان بی‌سرپرست (و یا بدسرپرست) به نهادهای عمومی یا مؤسسات خصوصی علاوه بر اینکه به لحاظ تربیتی جایگزین چندان مناسبی قلمداد نمی‌شود، از جهت اقتصادی نیز هزینه‌ای گزاف را در پی خواهد داشت.
 
یکی از اهداف هر نظام حقوقی تمهید راهکارهایی است تا بتواند نقش مکانیسم‌های جبرانی و جایگزین را ایفا کرده، روابط اجتماعی را به صورتی مطلوب مدیریت نماید. نهاد فرزندخواندگی ضمن برقراری پیوند میان کودکان بی سرپرست و خانواده‌های بدون فرزند، نیازها و مناقم هر دو گروه را متوازن می‌کند و از تحمیل بار سرپرستی کودکان به دولت جلوگیری به عمل می‌آورد. کارکرد اخیر نهاد فرزندخواندگی و نیاز کودکان به داشتن خانواده ثانویه ای که امنیت و بهداشت روانی بیشتری را برای آنها به ارمغان آورد، ضرورت نداشتن فرزند به عنوان شرط پذیرش درخواست خانواده متقاضی فرزندخوانده را مردد می‌نماید. به ویژه که در این مورد با ملاحظه وضعیت تربیتی فرزندان خانواده متقاضی، می‌توان صلاحیت و شایستگی آنها در پیذیرش [[سرپرستی کودک]] را به صورتی عینی تر مورد قضاوت قرار داد.
 
تأکید [[کنوانسیون حقوق کودک]] (۱۹۸۹) بر ضرورت حمایت همه‌جانبه از تمام کودکان و تصریح بر حفظ اعتبار نهاد فرزندخواندگی در کشورهای عضو کنوانسیون چنین توصیه ای را موکد می‌نماید.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرزندخواندگی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6528128|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=شریعتی نسب|چاپ=1}}</ref></blockquote>


يكى از اهداف هر نظام حقوقى تمهيد راهكارهايى است تا بتواند نقش مکانیسم‌های جبرانی و جایگزین را ايفا كرده، روابط اجتماعى را به صورتی مطلوب مدیریت نماید. نهاد فرزندخواندگی ضمن برقراری پیوند ميان كودكان بى سرپرست و خانواده هاى بدون فرزند، نيازها و مناقم هر دو گروه را متوازن مى كند و از تحميل بار سرپرستى كودكان به دولت جلوگيرى به عمل مى آورد. كاركرد اخير نهاد فرزندخواندگى و نياز كودکان به داشتن خانواده ثانويه اى كه امنيت و بهداشت روانى بيشترى را براى آنها به ارمغان آورد، ضرورت نداشتن فرزند به عنوان شرط پذيرش درخواست خانواده متقاضى فرزندخوانده را مردد می‌نماید. به ویژه که در این مورد با ملاحظه وضعیت تربیتی فرزندان خانواده متقاضی، می توان صلاحیت و شایستگی آنها در پیذیرش سرپرستی کودک را به صورتی عینی تر مورد قضاوت قرار داد.


تاکید [[کنوانسیون حقوق کودک]] (1989) بر ضرورت حمایت همه جانبه از تمام کودکان و تصریح بر حفظ اعتبار نهاد فرزندخواندگی در کشورهای عضو کنوانسیون چنین توصیه ای را موکد می نماید.
== منابع ==
{{پانویس}}
<references />
[[رده:کتاب های حقوقی]]
[[رده:کتاب های حقوقی خانواده]]
[[رده:فرزندخواندگی]]
[[رده:حقوق کودک]]
[[رده:کتاب های صادق شریعتی نسب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۸

فرزندخواندگی نام کتابی است از صادق شریعتی نسب که توسط انتشارات شهر دانش به چاپ رسیده‌است.[۱]

فرزندخواندگی
فرزند خواندگی.jpg
نویسنده(ها)صادق شریعتی‌نسب
کشورایران
مکان ناشر فارسی: تهران
زبانفارسی
موضوع(ها)فرزندخواندگی
ناشرانتشارات شهر دانش
شمار صفحات288



محتوای کتاب

این کتاب در سه بخش کلی تدوین گردیده‌است:

  1. بخش نخست: مفهوم و مبانی
  2. بخش دوم: تحقق فرزندخواندگی
  3. بخش سوم: آثار فرزندخواندگی[۲]

بخشی از کتاب

نویسنده در بخشی از کتاب اینطور مینویسند:

«کودکان بزرگترین موهبت خداوند به پدران و مادران و نقطه استحکام و تکمیل بنیاد خانواده هستند. با این حال چه بسیارند کودکانی که از داشتن پدر و مادر محرومند و چه فراوانند زوج‌هایی که در حسرت داشتن فرزند به سر می‌برند. تردیدی نیست که چنان محرومیت‌هایی آثار سوء فردی و اجتماعی بسیاری خواهد داشت. اعطای مأموریت سرپرستی از کودکان بی‌سرپرست (و یا بدسرپرست) به نهادهای عمومی یا مؤسسات خصوصی علاوه بر اینکه به لحاظ تربیتی جایگزین چندان مناسبی قلمداد نمی‌شود، از جهت اقتصادی نیز هزینه‌ای گزاف را در پی خواهد داشت.

یکی از اهداف هر نظام حقوقی تمهید راهکارهایی است تا بتواند نقش مکانیسم‌های جبرانی و جایگزین را ایفا کرده، روابط اجتماعی را به صورتی مطلوب مدیریت نماید. نهاد فرزندخواندگی ضمن برقراری پیوند میان کودکان بی سرپرست و خانواده‌های بدون فرزند، نیازها و مناقم هر دو گروه را متوازن می‌کند و از تحمیل بار سرپرستی کودکان به دولت جلوگیری به عمل می‌آورد. کارکرد اخیر نهاد فرزندخواندگی و نیاز کودکان به داشتن خانواده ثانویه ای که امنیت و بهداشت روانی بیشتری را برای آنها به ارمغان آورد، ضرورت نداشتن فرزند به عنوان شرط پذیرش درخواست خانواده متقاضی فرزندخوانده را مردد می‌نماید. به ویژه که در این مورد با ملاحظه وضعیت تربیتی فرزندان خانواده متقاضی، می‌توان صلاحیت و شایستگی آنها در پیذیرش سرپرستی کودک را به صورتی عینی تر مورد قضاوت قرار داد.

تأکید کنوانسیون حقوق کودک (۱۹۸۹) بر ضرورت حمایت همه‌جانبه از تمام کودکان و تصریح بر حفظ اعتبار نهاد فرزندخواندگی در کشورهای عضو کنوانسیون چنین توصیه ای را موکد می‌نماید.»[۳]


منابع

  1. صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6528120
  2. صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6654220
  3. صادق شریعتی نسب. فرزندخواندگی. چاپ 1. شهر دانش، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6528128