رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۱۸۰۳۶۶۳|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۰/۰۹|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۱۸ بدوی دیوان عدالت اداری|قاضی=کرمی{{سخ}}محمدرضا شجاعی نوری|موضوع=اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما|گروه رأی=اداری}}'''ر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۱۸۰۳۶۶۳|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۰/۰۹|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۱۸ بدوی دیوان عدالت اداری|قاضی=کرمی{{سخ}}محمدرضا شجاعی نوری|موضوع=اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما|گروه رأی=اداری}}'''رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما''': صرف اقرار کارفرما بدون ارائه دلیل و مدرک مؤید رابطه کار نمیباشد.  
{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۰۰۳۲۴۵|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۱/۱۸|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۲۰ بدوی دیوان عدالت اداری|قاضی=توکلی دهاقانی{{سخ}}علی ناصر کلی وند|موضوع=اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما|گروه رأی=اداری}}'''رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما''': صرف اقرار کارفرما بدون ارائه دلیل و مدرک، مؤید رابطه کار نمیباشد.  


= رأی شعبه دیوان عدالت اداری =
= رأی شعبه دیوان عدالت اداری =


در خصوص شکایت شاکی به طرفیت اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهر ری، به خواسته اعتراض به رأی مورخ ... هیأت حل اختلاف هم عرض، نظر به اینکه مشتکی عنه برابر مقررات به شکایت رسیدگی کرده و نامبرده دلیل و مدرکی که موجب بی اعتباری و تزلزل رأی معترض عنه را فراهم نماید، ارائه و ابراز ننموده است، ایراد وی مبتنی بر قانون نمی باشد زیرا شاکی حسب رأی صادره سابق شعبه ۱۸ در مورد مدت اشتغال و میزان حقوق دریافتی و سایر مدارکی که مؤید وجود رابطه کارگری و کارفرمایی باشد را به هیأت ارائه نکرده و هیأت نیز نتوانسته است دلیلی بر اثبات ادعای کارگر کشف نماید و به صرف اقرار کارفرما نمی توان برای کارگر ایجاد سابقه کار نمود. لذا دیوان به استناد مفهوم مخالف مواد ۲ و ۳ از قانون کار حکم به رد شکایت و ابرام رأی معترض عنه را صادر و اعلام می کند. این رأی برابر مواد ۷ و ۱۳ قانون دیوان عدالت اداری صادر گردیده و قطعی است.
در خصوص شکایت خانم (ف.گ.) ... در اعتراض به رأی شماره ... هیأت تشخیص کار، به دلالت اقرار کارفرما به سابقه فعالیت کارگر از سال ۱۳۷۱ الی ۳۰/۹/۱۳۸۰ نظر به شرح شکایت شاکیه و توجه به مفاد لایحه دفاعیه خوانده و اسناد و مدارک موجود در پرونده اداره کار ملاحظه می گردد که شاکیه با اتکا و استدلال [به] اینکه اقرار کارفرما بالاترین دلیل است، درخواست رسیدگی دارد. هیأت رسیدگی کننده به استدلال اینکه اقرار کارفرما تکلیف شخص ثالث (تأمین اجتماعی) را در پی دارد و به جهت عدم ارائه مدرک و مستند قابل قبول قانونی، حکم به رد شکایت شاکی صادر کرده است که از نظر این شعبه دیوان عدالت اداری و با توجه به عمومات فقهی و قانونی، اقرار شخص عاقل علیه خودش جایز است و نه علیه دیگران. از طرفی دلیل و مدرک قانونی که اقرار کارفرما را توجیه نماید ملاحظه نمی گردد و صلاحیت قانونی احراز ارزش ادله مستندا به ماده ۱۴ آیین نامه اجرایی ماده ۱۶۴ قانون کار در اختیار هیأت رسیدگی کننده است و گرنه افراد می توانند با تبانی با کارفرمای هر کارگاهی و با صرف اقرار غیر واقع کارفرما در اداره کار، سابقه سازی کرده و خود را جهت برخورداری از مزایای بیمه ای محق جلوه دهند. نظر به مراتب شکایت شاکی، غیر وارد تشخیص، حکم به رد شکایت مطروحه صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.


رئیس شعبه ۱۸ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه
رئیس شعبه ۲۰ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه


کرمی شجاعی نوری
کلی وند توکلی دهاقانی


[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۱]]
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۱]]

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۱

رای شعبه دیوان عدالت اداری شماره ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۰۰۳۲۴۵
شماره دادنامه۹۱۰۹۹۷۰۹۰۲۰۰۳۲۴۵
تاریخ دادنامه۱۳۹۱/۱۱/۱۸
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعشعبه دیوان عدالت اداری
شعبهشعبه ۲۰ بدوی دیوان عدالت اداری
گروه رأیاداری
موضوعاثبات رابطه کار با اقرار کارفرما
قاضیتوکلی دهاقانی
علی ناصر کلی وند

رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره اثبات رابطه کار با اقرار کارفرما: صرف اقرار کارفرما بدون ارائه دلیل و مدرک، مؤید رابطه کار نمیباشد.

رأی شعبه دیوان عدالت اداری

در خصوص شکایت خانم (ف.گ.) ... در اعتراض به رأی شماره ... هیأت تشخیص کار، به دلالت اقرار کارفرما به سابقه فعالیت کارگر از سال ۱۳۷۱ الی ۳۰/۹/۱۳۸۰ نظر به شرح شکایت شاکیه و توجه به مفاد لایحه دفاعیه خوانده و اسناد و مدارک موجود در پرونده اداره کار ملاحظه می گردد که شاکیه با اتکا و استدلال [به] اینکه اقرار کارفرما بالاترین دلیل است، درخواست رسیدگی دارد. هیأت رسیدگی کننده به استدلال اینکه اقرار کارفرما تکلیف شخص ثالث (تأمین اجتماعی) را در پی دارد و به جهت عدم ارائه مدرک و مستند قابل قبول قانونی، حکم به رد شکایت شاکی صادر کرده است که از نظر این شعبه دیوان عدالت اداری و با توجه به عمومات فقهی و قانونی، اقرار شخص عاقل علیه خودش جایز است و نه علیه دیگران. از طرفی دلیل و مدرک قانونی که اقرار کارفرما را توجیه نماید ملاحظه نمی گردد و صلاحیت قانونی احراز ارزش ادله مستندا به ماده ۱۴ آیین نامه اجرایی ماده ۱۶۴ قانون کار در اختیار هیأت رسیدگی کننده است و گرنه افراد می توانند با تبانی با کارفرمای هر کارگاهی و با صرف اقرار غیر واقع کارفرما در اداره کار، سابقه سازی کرده و خود را جهت برخورداری از مزایای بیمه ای محق جلوه دهند. نظر به مراتب شکایت شاکی، غیر وارد تشخیص، حکم به رد شکایت مطروحه صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.

رئیس شعبه ۲۰ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه

کلی وند توکلی دهاقانی