نظریه شماره 7/1400/735 مورخ 1400/07/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نظر لزوم تبعیت از نظر پزشکی قانونی راجع به تحمل مجازات: تفاوت میان نسخه‌ها
زهرا شوکتی (بحث | مشارکتها) (نگارش چکیده+ لینک‌های درون ویکی+ ویرایش جعبه اطلاعات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/735|شماره پرونده=1400-25-735 ک|تاریخ نظریه=1400/07/04|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[اجرای احکام کیفری]]}} | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/735|شماره پرونده=1400-25-735 ک|تاریخ نظریه=1400/07/04|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[اجرای احکام کیفری]]}} | ||
'''چکیده نظریه شماره 7/1400/735 مورخ 1400/07/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نظر لزوم تبعیت از نظر پزشکی قانونی راجع به تحمل | '''چکیده نظریه شماره 7/1400/735 مورخ 1400/07/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نظر لزوم تبعیت از نظر پزشکی قانونی راجع به تحمل مجازات:''' مستفاد از [[ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 502 قانون آیین دادرسی کیفری]] احراز بیماری جسمی یا روانی [[محکوم علیه]] و این که اجرای [[مجازات]] موجب تشدید بیماری یا تأخیر در بهبودی محکوم می شود و یا تشخیص مانع بودن آن برای اعمال مجازات، به عهده [[مقام قضایی]] ذی ربط است و نظر پزشکی قانونی در این زمینه طریقیت دارد. | ||
== استعلام == | == استعلام == | ||
در راستای ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری که موضوع جهت اظهارنظر در خصوص تحمل یا عدم تحمل [[حبس]] به پزشکی قانونی معرفی می شود، در برخی موارد [[پزشکی قانونی]] به صورت صریح اظهار نظر نمی کند و با بیان بیماری محکوم علیه و وجود شروطی در زندان، اعلام عقیده بر تحمل حبس می نماید به عنوان مثال، پزشکی قانونی در نظریه اش بیان می دارد در صورت وجود متخصص در زندان و ویزیت دوره ای و مصرف منظم داروها و رژیم غذایی خاص، محکوم علیه قادر به تحمل حبس است و در صورت عدم وجود شرایط فوق، قادر به تحمل حبس نمی باشد . در چنین مواردی تکلیف چیست؟ | در راستای ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری که موضوع جهت اظهارنظر در خصوص تحمل یا عدم تحمل [[زندان|حبس]] به پزشکی قانونی معرفی می شود، در برخی موارد [[پزشکی قانونی]] به صورت صریح اظهار نظر نمی کند و با بیان بیماری محکوم علیه و وجود شروطی در زندان، اعلام عقیده بر تحمل حبس می نماید به عنوان مثال، پزشکی قانونی در نظریه اش بیان می دارد در صورت وجود متخصص در [[زندان]] و ویزیت دوره ای و مصرف منظم داروها و رژیم غذایی خاص، محکوم علیه قادر به تحمل حبس است و در صورت عدم وجود شرایط فوق، قادر به تحمل حبس نمی باشد . در چنین مواردی تکلیف چیست؟ | ||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (کیفری)]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (آیین دادرسی کیفری)]] | |||
[[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات تامینی و تربیتی]] | |||
[[رده:نظریه 2]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۲۱
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۷۳۵ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۲۵-۷۳۵ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۷/۰۴ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | اجرای احکام کیفری |
چکیده نظریه شماره 7/1400/735 مورخ 1400/07/04 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نظر لزوم تبعیت از نظر پزشکی قانونی راجع به تحمل مجازات: مستفاد از ماده 502 قانون آیین دادرسی کیفری احراز بیماری جسمی یا روانی محکوم علیه و این که اجرای مجازات موجب تشدید بیماری یا تأخیر در بهبودی محکوم می شود و یا تشخیص مانع بودن آن برای اعمال مجازات، به عهده مقام قضایی ذی ربط است و نظر پزشکی قانونی در این زمینه طریقیت دارد.
استعلام
در راستای ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری که موضوع جهت اظهارنظر در خصوص تحمل یا عدم تحمل حبس به پزشکی قانونی معرفی می شود، در برخی موارد پزشکی قانونی به صورت صریح اظهار نظر نمی کند و با بیان بیماری محکوم علیه و وجود شروطی در زندان، اعلام عقیده بر تحمل حبس می نماید به عنوان مثال، پزشکی قانونی در نظریه اش بیان می دارد در صورت وجود متخصص در زندان و ویزیت دوره ای و مصرف منظم داروها و رژیم غذایی خاص، محکوم علیه قادر به تحمل حبس است و در صورت عدم وجود شرایط فوق، قادر به تحمل حبس نمی باشد . در چنین مواردی تکلیف چیست؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
مستفاد از ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، احراز بیماری جسمی یا روانی محکوم علیه و این که اجرای مجازات موجب تشدید بیماری یا تأخیر در بهبودی محکوم می شود و یا تشخیص مانع بودن آن برای اعمال مجازات، به عهده مقام قضایی ذی ربط (قاضی اجرای احکام کیفری و قاضی دادگاه صادر کننده رأی) است؛ با این وجود، برای احراز این امور با توجه به جنبه تخصصی و فنی آن ها، قضات ذی ربط باید از نظریات پزشکی قانونی استفاده کنند؛ هرچند نظر پزشکان متخصص در این خصوص موضوعیت نداشته و بلکه طریقی برای احراز آن از سوی مقام قضایی است.