رای وحدت رویه شماره 59 مورخ 1352/08/16 هیات عمومی دیوان عالی کشور (حل اختلاف صلاحیت بین شورای داوری و دادگاه بخش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
* [[ماده 56 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | * [[ماده 56 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | ||
* [[ماده 49 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | * [[ماده 49 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | ||
* [[ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری]] | * [[ماده ۳ اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری|ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۵
رای وحدت رویه شماره ۵۹ مورخ ۱۳۵۲/۰۸/۱۶ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (حل اختلاف صلاحیت بین شورای داوری و دادگاه بخش):چون مواد (۵۴، ۵۵ و ۵۶) قانون آییندادرسی مدنی که مرجع حل اختلاف را مجلسی مرکب از ۷ نفر در شعبه اول دیوان عالی کشور قرار دادهاست در مبحث سوم زیر عنوان ترتیب حل اختلاف بین دادگاههای دادگستری و مراجع غیر دادگستری درج گردیدهاست بنابراین منظور مقنن رفع اختلاف حاصل بین دادگاه دادگستری و مرجع غیر دادگستری بهطور کلی میباشد و از توجه به مجموع مواد قانون شورای داوری و حدود صلاحیت قانونی آن که شامل قسمتی از دعاوی مربوط به دادگاه بخش بوده و تحت نظارت قانونی و مستقیم دادگاه شهرستان به عمل میآید و تصمیمات شورای مزبور به وسیله مأمورین اجرا و ضابطین دادگستری به موقع اجرا گذارده میشود لذا شورای داوری یکی از مراجع دادگستری است و رأی شعبه دوازدهم دیوان عالی کشور مبنی بر اعلام صلاحیت دادگاه شهرستان در حل اختلاف صلاحیت بین شورای داوری و دادگاه بخش طبق ماده (۴۹) قانون آیین دادرسی قانونی بوده و تأیید میشود. این رأی طبق ماده (۳) اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری از طرف دادگاهها در موارد مشابه لازمالاتباع میباشد.
مواد مرتبط
- ماده 54 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده 55 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده 56 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده 49 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده 3 اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری