رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از بیاحتیاطی راننده): تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
جز (Nastaran aghaee صفحهٔ رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور( غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از بیاحتیاطی راننده) را به رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1363/10/23 هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از بیاحتیاطی راننده) منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۹
رای وحدت رویه شماره ۲۴ مورخ ۱۳۶۳/۱۰/۲۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (غیرقابل گذشت بودن مجازات قتل غیر عمدی ناشی از بیاحتیاطی راننده): با صراحت ماده ۱۴۹ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب آبان ماه ۱۳۶۲ در صورتی قتل غیرعمدی به واسطه بیاحتیاطی یا عدم مهارت راننده یا عدم رعایت نظامات دولتی واقع شود مرتکب به مجازات مقرر در آن ماده محکوم میشود و گذشت صاحب حق یا قائم مقام قانونی منحصراً جواز موقوفی تعقیب در جرایم غیرعمدی مندرج در مادتین ۱۵۰ و ۱۵۱ همان قانون را فراهم میسازد و تسری به حبس مقرر موضوع ماده ۱۴۹ قانون یادشده ندارد، فلذا به نظر اکثریت رأی شعبه نهم دادگاه کیفری ۲ همدان که در همین زمینه صدور یافته صحیح و منطبق با موازین قانونی است. این رأی برطبق ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷ در موارد مشابه لازمالاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۱۴۹ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲
- ماده ۱۵۰ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲
- ماده ۱۵۱ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۶۲
- ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷