کافر

کفر در لغت، یعنی بی‌دین بودن. در حقوق به کسی که به توحید یا پیامبری حضرت محمد، یا یکی از ضروریات دین، اعتقاد نداشته باشد؛ کافر گویند. همچنین، اینطور بیان شده است که کافر در لغت، به معنی فرد انکار کننده آمده‌است. در فقه و مفهوم حقوقی نیز به شخصی گفته می‌شود که منکر ایمان به خداست.

مواد مرتبط

• ماده ۸۸۱ مکرر قانون مدنی

اقسام کافر

کافر اصلی

به کسی گویند که از کودکی، به تبع پدر و مادر خود، کافر بوده‌است.

کافر مرتد

کسی است که مسلمان بوده؛ اما پس از بلوغ، با عقل و اختیار کامل، از دین خارج شده‌است.

کافر حربی

کافری است که هیچ‌یک از مذاهب اسلام، یهودیت، مسیحیت و زرتشتی را نپذیرفته‌است.

کافر ذمی

کفار ذمی نیز کفاری هستند که از آنان تحت عنوان «کتابی» نیز یاد شده‌است و یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان، صائبین را در بر می‌گیرند. جان و مال و عرض این دسته از کفار، تحت شرایطی در ذمه اسلام قرار دارد.

وقف بر کافر

وقف بر کافر ذمی صحیح بوده، اما وقف بر کافر حربی محل تأمل است.