رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه'''{{جعبه اطلاعات آراء هیات عمومی دیوان عدالت اداری|موضوع=وحدت رویه|شاکی=معاون نظارت و بازرسی دیوان عدالت اداری|کلاسه پرونده=۹۹۰۰۴۸۲|تاریخ رأی=يکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۹|شماره دادنامه=۱۷۷۵}}شماره دادنامه : ۱۷۷۵
'''رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه'''{{جعبه اطلاعات آراء هیات عمومی دیوان عدالت اداری|موضوع=وحدت رویه|شاکی=آقای مهدی نعیمی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل|کلاسه پرونده=۹۹۰۲۵۲۹- ۹۹۰۲۵۱۸- ۹۹۰۲۴۹۷- ۹۹۰۰۳۸۴|تاریخ رأی=يکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۹|شماره دادنامه=۱۸۴۰ الی ۱۸۴۳}}شماره دادنامه : ۱۸۴۰ الی ۱۸۴۳
تاریخ دادنامه : ۱۳۹۹/۱۱/۲۸
تاریخ دادنامه : ۱۳۹۹/۱۱/۲۸


شماره پرونده: ۹۹۰۰۴۸۲
شماره پرونده: ۹۹۰۲۵۲۹- ۹۹۰۲۵۱۸- ۹۹۰۲۴۹۷- ۹۹۰۰۳۸۴


مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری


اعلام کننده تعارض: معاون نظارت و بازرسی دیوان عدالت اداری
اعلام کننده تعارض: آقای مهدی نعیمی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل


موضوع: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری
موضوع: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری


گردش کار: در خصوص دادخواست اشخاص به خواسته اعتراض به آرای صادره از شعب ویژه قاچاق کالا و ارز سازمان تعزیرات حکومتی، شعب دیوان عدالت اداری، آراء متفاوتی صادر کرده اند
گردش کار: در خصوص پرداخت فوق العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ به کارکنان دانشگاه های علوم پزشکی و پرداخت مابه التفاوت آن مطابق قانون حفاظت در برابر اشعه، شعب دیوان عدالت اداری آراء متفاوتی صادر کرده اند


گردش کار پرونده ها و مشروح آراء به قرار زیر است:
گردش کار پرونده ها و مشروح آراء به قرار زیر است:


الف:شعبه ۳ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست های آقایان فضل اله رضائی و یاور خدادادی به طرفیت سازمان تعزیرات حکومتی و به خواسته های نقض آراء شماره ۱۳۹۵۰۰۲۰۵۰۲۴۰۰۰۲۳۴-۱۰؍۶؍۱۳۹۵ شعبه ویژه قاچاق تعزیرات حکومتی و ۳۹-۲۸؍۲؍۱۳۹۴ شعبه دوم تجدیدنظر ویژه تعزیرات قاچاق ارز و کالا به موجب دادنامه های شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۱۴۰۲۲۵۰-۲۱؍۶؍۱۳۹۶ و ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۱۴۰۲۲۵۱-۲۱؍۶؍۱۳۹۶ به شرح زیر رأی صادر کرده است:
الف:شعبه ۴۸ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست آقای مهدی نعیمی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی اردبیل و به خواسته برقراری مجدد فوق العاده کار به موجب دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۴۴۰۱۶۴۸-۲۳؍۵؍۱۳۹۶ به شرح زیر رأی صادر کرده است:


هرچند به موجب ماده ۶۳ از قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲، مراجع حل اختلاف و شعبه قضایی و کمیسیون ها، مکلف هستند مفاد رأی صادره از شعب دیوان عدالت اداری را در رسیدگی واتخاذ تصمیم بعدی خویش رعایت نمایند و چنانچه به این تکلیف عمل ننمایند شعبه دیوان عدالت اداری پس از اخذ نظر مشاورین در ماهیت اتخاذ تصمیم می نماید لیکن از آنجایی که در مانحن فیه در مورخ ۱۸؍۲؍۱۳۹۲ قانون جدید مبارزه با قاچاق کالا و ارز به تصویب رسید که به شرح تبصره ۲ ماده ۵۰ آن به صراحت قید شده است که آرای صادره از تعزیرات حکومتی در موضوع قاچاق کالا و ارز قابل اعتراض در دیوان عدالت اداری و یا هیچ مرجع قضایی دیگری نمی باشد و به نوعی در وجود صلاحیت برای دیوان عدالت اداری در رسیدگی به این قبیل موضوعات بر اساس نص ماده ۶۳ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری و یا عدم وجود صلاحیت بر اساس تصریح تبصره ۲ ماده ۵۰ قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز تعارض بدوی وجود دارد و همان گونه که در لایحه دفاعیه طرف شکایت آمده است و با بررسی موضوع و نهایتا استعلام از ریاست دیوان عدالت اداری و ارائه نظر و اتخاذ تصمیم در شورای معاونین دیوان عدالت اداری، تشخیص بر این شد که با وجود تصریح مقنن در قانون مبارزه با قاچاق ارز وکالا و با توجه به نقش مقام قضایی در اصدار آرای مربوط به قاچاق کالا و ارز در حوزه تعزیرات حکومتی بر اساس اختیار قانونی مندرج در حوزه تعزیرات حکومتی می باشد لذا با وجود نص تبصره ۲ ماده ۵۰ قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب سال ۱۳۹۲، طرح دعوا در دیوان عدالت اداری مسموع نبوده و مستندا به مواد ۱۰ و ۱۷ از قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری قرار رد شکایت به جهت عدم استماع دعوا صادر می نماید قرار صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد
در خصوص دادخواست شاکی به طرفیت خوانده به خواسته برقراری مجدد فوق العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ و پرداخت مابه التفاوت، از توجه به رونوشت مدارک شاکی و اینکه کارشناس پرتو شناسی می باشد، لایحه دفاعیه خوانده، بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه و دادنامه شماره ۲۸-۲۸؍۱؍۱۳۹۱ هیأت عمومی دیوان عدالتاداری، دعوای شاکی را وارد دانسته و به استناد مواد ۱۰ و ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می نماید


رأی شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۱۴۰۲۲۵۰-۲۱؍۶؍۱۳۹۶ به موجب دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۵۵۳۰۳۷۷۸-۱؍۱۱؍۱۳۹۶ در شعبه ۲ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری به جهت رسیدگی ماهوی مجددا به شعبه ۳ بدوی دیوان عدالت اداری اعاده گردید که شعبه ۳ بدوی به موجب رأی شماره ۹۷۰۹۹۷۰۹۰۱۴۰۳۸۷۷-۲۸؍۹؍۱۳۹۷ به شرح زیر رأی صادر کرده است:
رأی صادره ظرف ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر خواهی در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد


در خصوص اعتراض شاکی نسبت به رأی شماره ۱۳۹۵۰۰۲۰۵۰۲۴۰۰۰۲۳۴-۱۰؍۶؍۱۳۹۵ صادره از شعبه ویژه رسیدگی به تخلفات قاچاق کالا و ارز تعزیرات حکومیت شهرستان محلات که در راستای اعمال ماده ۶۳ از قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مبنی بر ورود شکایت شاکی آقای فضل اله رضایی و نقض رأی سابق اصداری از مرجع طرف شکایت صادر گردیده و طی این دادنامه معترض عنه اداره تعزیرات حکومتی و شعبه صادر کننده بر نظر خویش مبنی بر احراز ارتکاب تخلف قاچاق اصرار نموده است که در راستای مفاد ماده ۶۳ و ۷ از قانون یاد شده و پس از تعیین کارشناسی و با ذکر این نکته که رسیدگی این شعبه در راستای تبعیت از دادنامه شماره ۳۷۷۸-۱؍۱۱؍۱۳۹۶ شعبه دوم تجدیدنظر دیوان عدالت اداری در بحث صلاحیت صورت پذیرفته است و با لحاظ اینکه اجمالا کارشناس منتخب به عدم انطباق کالاهای مکشوفه در سال ۱۳۸۹ با اسناد و مدارک ارائه شده از سوی شاکی مذکور (محکوم علیه پرونده تعزیرات) اظهار عقیده نموده است اما با عنایت به اینکه مبنای صدور نظریه کارشناسی موصوف صورتجلسه کمیته فنی مورخ ۷؍۶؍۱۳۸۹ گمرکات استان مرکزی می باشد که در این صورتجلسه به جعلی بودن اسناد گمرکی مربوطه به کالای موضوع پرونده اشاره و برهمین اساس این کالا قاچاق تشخیص و منتهی به محکومیت جزای نقدی و ضبط کالای محکوم علیه (شاکی پرونده) گردیده است در حالی که سه فقره پروانه گمرکی موجود در ید شاکی دارای اصالت بوده و تاکنون رأی مبنی بر جعلیت آنها ارائه و تحصیل نگردیده و در هیچ برهه ای از زمان نسبت به مطابقت این پروانه ها به شماره های ۶۵۵۳۰۹-۲۵؍۳؍۱۳۸۹، ۲۴۹۴۱۵۵-۱۴؍۱۱؍۱۳۸۸ و ۲۹۴۱۰۷۸-۲۲؍۱۰؍۱۳۸۸ صادره از گمرک بندرلنگه با کالای مکشوفه ارزیابی و کارشناسی فنی صورت نپذیرفته و در حال حاضر نیز به دلیل فروش کالا امکان این بررسی و تطبیق میسر نمی باشد در نتیجه نظریه کارشناس اقناع آور نبوده و با توجه به محتویات پرونده از جمله مندرجات پروانه های گمرکی ابرازی از سوی شاکی از نظر این شعبه انطباق اسناد مثبته با کالای مذکور محرز تشخیص و با لحاظ حاکمیت اصلبرائت و عدم احراز ارکان تخلف انتسابی مستند به ماده ۱۲۰ از قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ و مواد ۱۰، ۶۳ و ۶۵ از قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری رأی بر ورود شکایت و برائت آقای فضل اله رضایی از ارتکاب تخلف قاچاق و در راستای اعمال ماده ۵۴ از قانون اصلاح قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز نیز حکم بر استرداد قیمت مال موضوع پرونده ( به لحاظ توقیف و فروش آن) صادر می نماید
رأی مذکور به موجب دادنامه شماره ۹۷۰۹۹۷۰۹۵۶۰۰۲۲۱۹-۲۸؍۷؍۱۳۹۷ در شعبه ۲۷ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری نقض و به شرح زیر رأی صادر کرده است:
 
با توجه به اینکه از تاریخ ۱؍۱؍۱۳۸۸ با تصویب و اجرایی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری مبنای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان دستگاه های اجرایی تغییر نموده است و برابر ماده ۱۲۸ همان قانون، کلیه قوانین مغایر با مقررات آن نسخ ضمنی شده است و بند ۴ از ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ نیز از مصادیق این مقررات نسخ شده می باشد و برابر بخشنامه شماره ۳۷۷۳۶؍۴-۴؍۸؍۱۳۸۸ معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت حق اشعه در تفاوت تطبیق محاسبه شده است، بنابراین تجدیدنظر خواهی را وارد دانسته و در اجرای ماده ۷۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری رأی تجدیدنظر خواسته را نقض و حکم به رد شکایت شاکی صادر می نماید
 
این رأی قطعی است
 
ب:شعبه ۲۶ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست خانم مریم فتاح پور مرندی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی تبریز و به خواسته برقراری فوق العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ و پرداخت مابه التفاوت آن مطابق قانون حفاظت در برابر اشعه به موجب دادنامه شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۱۰۹۷-۱۷؍۶؍۱۳۹۸ به شرح زیر رأی صادر کرده است:
 
نظر به اینکه مطابق ماده ۱۰۹ آیین نامه اداری و استخدامی کارمندان غیر هیأت علمی دانشگاه های علوم پزشکی مصوب سال ۱۳۹۱ قانون حفاظت در برابر اشعه در مورد کارمندان مؤسسه لازم الاجرا بوده و در بند ۴ ماده ۵۳آیین نامه مذکور مقرر گردیده به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارتخانه ابلاغ می شود حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق گیرد و تعیین رقم مشابه کارمندان سال ۱۳۸۷ مغایر با قانون بوده بنابراین به استناد قوانین مربوطه و ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می شود
 
رأی صادره وفق ماده ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد
 
رأی مذکور به موجب دادنامه شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۵۵۲۰۴۷۰۴-۶؍۱۱؍۱۳۹۸ در شعبه ۲۴ تجدیدنظر با اضافه کردن اصلاحاتی به شرح زیر تأیید شده است:
 
بر اساس بند (الف) ماده ۴۹ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۱؍۶؍۱۳۸۳ بند (ب) ماده ۲۰ قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه مصوب ۱۵؍۱۰؍۱۳۸۹ وماده ۱ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب ۱۰؍۱۱؍۱۳۹۵ دانشگاه ها، مراکز و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی و فرهنگستان ها و پارک های علم و فناوری بدون رعایت قوانین و مقررات عمومی حاکم بر دستگاه های دولتی به ویژه قانون محاسبات عمومی کشور، قانون مدیریت خدمات کشوری، قابل برگزاری مناقصات و اصلاحات و الحاقات بعدی آنها و فقط در چهارچوب مصوبات و آیین نامه های مالی، معاملاتی، اداری، استخدامی و تشکیلاتی مصوب هیأت امناء که حسب مورد به تأیید وزیران علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و در مور فرهنگستان ها به تأیید رئیس جمهور و در مورد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی و تحقیقاتی وابسته به نیروهای مسلح به تأیید رئیس ستاد کل نیروهای مسلح می رسد، عمل می کنند
 
با توجه به اینکه هیأت امناء دانشگاه به موجب ماده ۵۱ آیین نامه اداری، استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیردولتی علمی دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مصوب سال ۱۳۸۸ و ماده ۱۰۹ آیین نامه اداری و استخدامی و تشکیلاتیکارمندان غیر هیأت علمی دانشگاه های علوم پزشکی و خدماتی بهداشتی درمانی کشور مصوب سال ۱۳۹۱، قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰؍۱؍۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی و آراء شماره ۲۸-۲۸؍۱؍۱۳۹۱ و ۳۷۱-۱۰؍۸؍۱۳۸۳ و ۱۴۶۶ الی ۱۴۶۸-۱۲؍۱۲؍۱۳۸۶ و ۶۹۳-۲۲؍۱۰؍۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری و اصلاحات بعدی آن در مورد کارمندان مؤسسه را لازم الاجرا دانسته است و در بند ۴ ماده ۵۳ آیین نامه اخیرالذکر مقرر شده به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند، بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارتخانه ابلاغ می شود، حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق گیرد
 
لذا نظر به اوراق پرونده و مستندات ابرازی در مرحله بدوی اظهارات تجدیدنظر خواه در دادخواست تجدیدنظر خواهی با عنایت به اینکه تجدیدنظر خواهی به عمل آمده به کیفیتی نیست که موجبات نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته را فراهم سازد و ایراد شکلی و ماهوی مؤثری از حیث رسیدگی بر آن وارد نمی باشد
 
مستندا به ماده ۷۱ و ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ به ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن رد تجدیدنظر خواهی به عمل آمده دادنامه تجدیدنظر خواسته را با این اصلاح که تجدیدنظر خواه ملزم به برقراری و پرداخت فوق العاده کار با اشعه برای شاکی پس از جلب نظر کمیته تخصصی دانشگاه و با رعایت تبصره های ۱ و ۲ و بند ۴ ماده ۵۳ آیین نامه استخدامی کارمندان غیرهیأت علمی دانشگاه می باشد، تأیید می نماید
 
این رأی قطعی است


رأی صادره ظرف مدت ۲۰ روز از ابلاغ قابل تجدیدنظر خواهی در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد


رأی شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۱۴۰۲۲۵۱-۲۱؍۶؍۱۳۹۶ به موجب دادنامه شماره ۹۷۰۹۹۷۰۹۵۶۱۰۰۳۸۹-۲۴؍۲؍۱۳۹۷ در شعبه ۴ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری تأیید شده است


هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ۲۸؍۱۱؍۱۳۹۹با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ۲۸؍۱۱؍۱۳۹۹با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است
خط ۳۰: خط ۵۰:
== رأی هیأت عمومی ==
== رأی هیأت عمومی ==


الف- تعارض در آراء محرز است
الف: تعارض در آراء محرز تشخیص داده شد
 
ب: با توجه به اینکهاولا: به موجب رأی وحدت رویه شماره ۶۲۸-۱۱؍۹؍۱۳۹۲ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، حکم مقرر در بند ۴ ماده ۲۰قانون حفاظت در برابر اشعهمبنی بر پرداخت فوق العاده کار با اشعه تا زمان اجرای فصل دهمقانون مدیریت خدمات کشوری، موضوع بند ۳ ماده ۶۸ قانون مرقوم حاکمیت داشته است
 
بنابراین پس از لازم الاجرا شدن فصل دهمقانون مدیریت خدمات کشوریتا زمان تصویب آیین نامه استخدامی کارکنان دانشگاه ها و مراکز علمی که به موجب بند (ب) ماده ۲۰قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایراناز شمول مقررات عمومی مستثنی شده اند قابلیت پرداخت به کارکنان مذکور را نداشته لیکن مبلغ مازاد دریافتی آنها از این بابت در تفاوت تطبیق موضوع تبصره ماده ۷۸قانون مدیریت خدمات کشوریقابل اعمال بوده است
 
ثانیا: به موجب ماده ۱۰۹ آیین نامه اداری، استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیر هیأت علمی دانشگاه های علوم پزشکی تبریز و اردبیل مصوب سال ۱۳۹۱ هیأت امناء مقرر شده: قانون حفاظت در برابر اشعهمصوب ۲۰؍۱؍۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی و اصلاحات بعدی آن در مورد کارمندان مؤسسه لازم الاجرا بوده و تغییرات در مفاد آیین نامه اجرایی آن با تصویب هیأت امناء قابل اجرا است
 
و در بند ۴ ماده ۵۴ اعلام شده: فقط به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند، بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارت خانه ابلاغ می شود، حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق می گیرد
 
تا تدوین و تصویب دستورالعمل مربوط، برقراری فوق العاده حق اشعه بر اساس مصوبات قبلی همچنان قابل اجرا می باشد
 
و برابر تبصره ۲ ماده ۵۴ آیین نامه مذکور نیز مقرر شده: آن دسته از کارمندانی که در مرحله تطبیق باقانون مدیریت خدمات کشوریاز فوق العاده کار با اشعه برخوردار بوده اندو این مبلغ در احکام آنان در قالب تفاوت تطبیق لحاظ شده است، از مبلغ تفاوت تطبیق کسر و به عنوان فوق العاده اشعه در کنار فوق العاده سختی کار محاسبه و تا هنگامی که به کار با اشعه اشتغال داشته باشند، پرداخت می شود


ب- بر اساس تبصره ۲ ماده ۵۰قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارزمصوب ۳؍۱۰؍۱۳۹۲ مجلس شورای اسلامی آراء صادره از شعب تعزیرات حکومتی در مورد پرونده های قاچاق کالا و ارز قابل اعتراض در دیوان عدالت اداری و سایر مراجع قضایی نیست
ثالثا: از آنجا که طبق مصوبه هیأت امناء تا زمان تنظیم دستور العمل مصوبات قبلی قابل اجرا بوده و منظور از مصوبات قبلی وفق ماده ۱۰۹ آیین نامه استخدامی دانشگاه،قانون حفاظت در برابر اشعهو آیین نامه اجرایی آن می باشد و تا زمان لازم الاجرا شدن ماده ۸۴قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایرانکه مجددا قانون حفاظت در برابر اشعه را تنفیذ نموده است، هیأت امناء دستورالعملی در این خصوص صادر ننموده است، بنابراین با عنایت به قوانین و مقررات ذکر شده برای دوره زمانی ۱؍۱؍۱۳۸۸ الی تصویب آیین نامه استخدامی هیأت امناء در سال ۱۳۹۱ موضوع مشمولقانون مدیریت خدمات کشوریاست و شاکیان استحقاقی برای دریافت مستقل فوق العاده کار با اشعه نداشته اند، لیکن از زمان تصویب آیین نامه استخدامی دانشگاه به بعد به سبب عدم تصویب دستورالعمل موضوع بند ۴ ماده ۵۴ آیین نامه استخدامی و از زمان لازم الاجرا شدن ماده ۸۴قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایرانمستحق دریافت فوق العاده کار با اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰قانون حفاظت در برابر اشعههستند


نظر به اینکه بر مبنای حکم مقرر در تبصره قانونی مذکور، شعب دیوان عدالت اداری پس از لازم الاجرا شدنقانون مبارزه با قاچاق کالا و ارزمصوب ۳/۱۰؍۱۳۹۲، صلاحیت رسیدگی به آراء صادره از شعب تعزیرات حکومتی در مورد پرونده های قاچاق کالا و ارز راندارند، لذا دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۱۴۰۲۲۵۱-۲۱؍۶؍۱۳۹۶ صادره از شعبه سوم بدوی دیوان عدالت اداری که به موجب دادنامه شماره ۹۷۰۹۹۷۰۹۵۶۱۰۰۳۸۹-۲۴؍۲۱؍۱۳۹۷ صادره از شعبه چهارم تجدید نظر دیوان عدالت اداری تأیید شده و متضمن همین حکم است، صحیح و منطبق با موازین قانونی است
با توجه به مراتب رأی شعبه ۲۴ تجدیدنظردیوان عدالت اداری به شماره دادنامه ۹۸۰۹۹۷۰۹۵۵۲۰۴۷۰۴-۶؍۱۱؍۱۳۹۸که با اصلاحات و الحاقاتی در مقام تأیید رأی شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۱۰۹۷-۱۷؍۶؍۱۳۹۸شعبه ۲۶ بدوی دیوان عدالت اداری به وارد دانستن شکایت صادر شده ، صحیح و موافق مقررات است


این رأی به استنادبند ۲ ماده ۱۲ و ماده ۸۹قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداریمصوب سال ۱۳۹۲برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم الاتباع است
این رأی به استنادبند ۲ ماده ۱۲ و ماده ۸۹قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداریمصوب سال ۱۳۹۲برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم الاتباع است
خط ۴۴: خط ۷۶:




کدمنبع: 14097
کدمنبع: 14098
[[رده:آراء هیات عمومی دیوان عدالت اداری سال ۱۳۹۹]]
[[رده:آراء هیات عمومی دیوان عدالت اداری سال ۱۳۹۹]]

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۳

رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه

رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره وحدت رویه
مرجع صادر کنندههیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاکیآقای مهدی نعیمی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل
موضوعوحدت رویه
کلاسه پرونده۹۹۰۲۵۲۹- ۹۹۰۲۵۱۸- ۹۹۰۲۴۹۷- ۹۹۰۰۳۸۴
تاریخ رأیيکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۹
شماره دادنامه۱۸۴۰ الی ۱۸۴۳

شماره دادنامه : ۱۸۴۰ الی ۱۸۴۳ تاریخ دادنامه : ۱۳۹۹/۱۱/۲۸

شماره پرونده: ۹۹۰۲۵۲۹- ۹۹۰۲۵۱۸- ۹۹۰۲۴۹۷- ۹۹۰۰۳۸۴

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

اعلام کننده تعارض: آقای مهدی نعیمی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اردبیل

موضوع: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری

گردش کار: در خصوص پرداخت فوق العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ به کارکنان دانشگاه های علوم پزشکی و پرداخت مابه التفاوت آن مطابق قانون حفاظت در برابر اشعه، شعب دیوان عدالت اداری آراء متفاوتی صادر کرده اند

گردش کار پرونده ها و مشروح آراء به قرار زیر است:

الف:شعبه ۴۸ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست آقای مهدی نعیمی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی اردبیل و به خواسته برقراری مجدد فوق العاده کار به موجب دادنامه شماره ۹۶۰۹۹۷۰۹۰۴۴۰۱۶۴۸-۲۳؍۵؍۱۳۹۶ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

در خصوص دادخواست شاکی به طرفیت خوانده به خواسته برقراری مجدد فوق العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ و پرداخت مابه التفاوت، از توجه به رونوشت مدارک شاکی و اینکه کارشناس پرتو شناسی می باشد، لایحه دفاعیه خوانده، بند ۴ ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه و دادنامه شماره ۲۸-۲۸؍۱؍۱۳۹۱ هیأت عمومی دیوان عدالتاداری، دعوای شاکی را وارد دانسته و به استناد مواد ۱۰ و ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می نماید

رأی صادره ظرف ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر خواهی در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد

رأی مذکور به موجب دادنامه شماره ۹۷۰۹۹۷۰۹۵۶۰۰۲۲۱۹-۲۸؍۷؍۱۳۹۷ در شعبه ۲۷ تجدیدنظر دیوان عدالت اداری نقض و به شرح زیر رأی صادر کرده است:

با توجه به اینکه از تاریخ ۱؍۱؍۱۳۸۸ با تصویب و اجرایی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری مبنای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان دستگاه های اجرایی تغییر نموده است و برابر ماده ۱۲۸ همان قانون، کلیه قوانین مغایر با مقررات آن نسخ ضمنی شده است و بند ۴ از ماده ۲۰ قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال ۱۳۶۸ نیز از مصادیق این مقررات نسخ شده می باشد و برابر بخشنامه شماره ۳۷۷۳۶؍۴-۴؍۸؍۱۳۸۸ معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت حق اشعه در تفاوت تطبیق محاسبه شده است، بنابراین تجدیدنظر خواهی را وارد دانسته و در اجرای ماده ۷۱ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری رأی تجدیدنظر خواسته را نقض و حکم به رد شکایت شاکی صادر می نماید

این رأی قطعی است

ب:شعبه ۲۶ بدوی دیوان عدالت اداری با موضوع دادخواست خانم مریم فتاح پور مرندی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی تبریز و به خواسته برقراری فوق العاده کار با اشعه از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶ و پرداخت مابه التفاوت آن مطابق قانون حفاظت در برابر اشعه به موجب دادنامه شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۱۰۹۷-۱۷؍۶؍۱۳۹۸ به شرح زیر رأی صادر کرده است:

نظر به اینکه مطابق ماده ۱۰۹ آیین نامه اداری و استخدامی کارمندان غیر هیأت علمی دانشگاه های علوم پزشکی مصوب سال ۱۳۹۱ قانون حفاظت در برابر اشعه در مورد کارمندان مؤسسه لازم الاجرا بوده و در بند ۴ ماده ۵۳آیین نامه مذکور مقرر گردیده به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارتخانه ابلاغ می شود حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق گیرد و تعیین رقم مشابه کارمندان سال ۱۳۸۷ مغایر با قانون بوده بنابراین به استناد قوانین مربوطه و ماده ۱۰ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت صادر و اعلام می شود

رأی صادره وفق ماده ۶۵ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در شعب تجدیدنظر دیوان عدالت اداری می باشد

رأی مذکور به موجب دادنامه شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۵۵۲۰۴۷۰۴-۶؍۱۱؍۱۳۹۸ در شعبه ۲۴ تجدیدنظر با اضافه کردن اصلاحاتی به شرح زیر تأیید شده است:

بر اساس بند (الف) ماده ۴۹ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۱؍۶؍۱۳۸۳ بند (ب) ماده ۲۰ قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه مصوب ۱۵؍۱۰؍۱۳۸۹ وماده ۱ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب ۱۰؍۱۱؍۱۳۹۵ دانشگاه ها، مراکز و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی و فرهنگستان ها و پارک های علم و فناوری بدون رعایت قوانین و مقررات عمومی حاکم بر دستگاه های دولتی به ویژه قانون محاسبات عمومی کشور، قانون مدیریت خدمات کشوری، قابل برگزاری مناقصات و اصلاحات و الحاقات بعدی آنها و فقط در چهارچوب مصوبات و آیین نامه های مالی، معاملاتی، اداری، استخدامی و تشکیلاتی مصوب هیأت امناء که حسب مورد به تأیید وزیران علوم، تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و در مور فرهنگستان ها به تأیید رئیس جمهور و در مورد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی و تحقیقاتی وابسته به نیروهای مسلح به تأیید رئیس ستاد کل نیروهای مسلح می رسد، عمل می کنند

با توجه به اینکه هیأت امناء دانشگاه به موجب ماده ۵۱ آیین نامه اداری، استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیردولتی علمی دانشگاه های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مصوب سال ۱۳۸۸ و ماده ۱۰۹ آیین نامه اداری و استخدامی و تشکیلاتیکارمندان غیر هیأت علمی دانشگاه های علوم پزشکی و خدماتی بهداشتی درمانی کشور مصوب سال ۱۳۹۱، قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب ۲۰؍۱؍۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی و آراء شماره ۲۸-۲۸؍۱؍۱۳۹۱ و ۳۷۱-۱۰؍۸؍۱۳۸۳ و ۱۴۶۶ الی ۱۴۶۸-۱۲؍۱۲؍۱۳۸۶ و ۶۹۳-۲۲؍۱۰؍۱۳۸۷ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری و اصلاحات بعدی آن در مورد کارمندان مؤسسه را لازم الاجرا دانسته است و در بند ۴ ماده ۵۳ آیین نامه اخیرالذکر مقرر شده به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند، بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارتخانه ابلاغ می شود، حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق گیرد

لذا نظر به اوراق پرونده و مستندات ابرازی در مرحله بدوی اظهارات تجدیدنظر خواه در دادخواست تجدیدنظر خواهی با عنایت به اینکه تجدیدنظر خواهی به عمل آمده به کیفیتی نیست که موجبات نقض دادنامه تجدیدنظر خواسته را فراهم سازد و ایراد شکلی و ماهوی مؤثری از حیث رسیدگی بر آن وارد نمی باشد

مستندا به ماده ۷۱ و ۱۲۲ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ به ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی ضمن رد تجدیدنظر خواهی به عمل آمده دادنامه تجدیدنظر خواسته را با این اصلاح که تجدیدنظر خواه ملزم به برقراری و پرداخت فوق العاده کار با اشعه برای شاکی پس از جلب نظر کمیته تخصصی دانشگاه و با رعایت تبصره های ۱ و ۲ و بند ۴ ماده ۵۳ آیین نامه استخدامی کارمندان غیرهیأت علمی دانشگاه می باشد، تأیید می نماید

این رأی قطعی است


هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ۲۸؍۱۱؍۱۳۹۹با حضور رئیس و معاونین دیوان عدالت اداری و رؤسا و مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی با اکثریت آراء به شرح زیر به صدور رأی مبادرت کرده است

رأی هیأت عمومی

الف: تعارض در آراء محرز تشخیص داده شد

ب: با توجه به اینکهاولا: به موجب رأی وحدت رویه شماره ۶۲۸-۱۱؍۹؍۱۳۹۲ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری، حکم مقرر در بند ۴ ماده ۲۰قانون حفاظت در برابر اشعهمبنی بر پرداخت فوق العاده کار با اشعه تا زمان اجرای فصل دهمقانون مدیریت خدمات کشوری، موضوع بند ۳ ماده ۶۸ قانون مرقوم حاکمیت داشته است

بنابراین پس از لازم الاجرا شدن فصل دهمقانون مدیریت خدمات کشوریتا زمان تصویب آیین نامه استخدامی کارکنان دانشگاه ها و مراکز علمی که به موجب بند (ب) ماده ۲۰قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایراناز شمول مقررات عمومی مستثنی شده اند قابلیت پرداخت به کارکنان مذکور را نداشته لیکن مبلغ مازاد دریافتی آنها از این بابت در تفاوت تطبیق موضوع تبصره ماده ۷۸قانون مدیریت خدمات کشوریقابل اعمال بوده است

ثانیا: به موجب ماده ۱۰۹ آیین نامه اداری، استخدامی و تشکیلاتی کارمندان غیر هیأت علمی دانشگاه های علوم پزشکی تبریز و اردبیل مصوب سال ۱۳۹۱ هیأت امناء مقرر شده: قانون حفاظت در برابر اشعهمصوب ۲۰؍۱؍۱۳۶۸ مجلس شورای اسلامی و اصلاحات بعدی آن در مورد کارمندان مؤسسه لازم الاجرا بوده و تغییرات در مفاد آیین نامه اجرایی آن با تصویب هیأت امناء قابل اجرا است

و در بند ۴ ماده ۵۴ اعلام شده: فقط به کارمندانی که در شرایط محیط کار با اشعه در ارتباط هستند، بنا به تشخیص کمیته تخصصی مؤسسه و دستورالعملی که از سوی وزارت خانه ابلاغ می شود، حداکثر تا ۳۰۰۰ امتیاز تعلق می گیرد

تا تدوین و تصویب دستورالعمل مربوط، برقراری فوق العاده حق اشعه بر اساس مصوبات قبلی همچنان قابل اجرا می باشد

و برابر تبصره ۲ ماده ۵۴ آیین نامه مذکور نیز مقرر شده: آن دسته از کارمندانی که در مرحله تطبیق باقانون مدیریت خدمات کشوریاز فوق العاده کار با اشعه برخوردار بوده اندو این مبلغ در احکام آنان در قالب تفاوت تطبیق لحاظ شده است، از مبلغ تفاوت تطبیق کسر و به عنوان فوق العاده اشعه در کنار فوق العاده سختی کار محاسبه و تا هنگامی که به کار با اشعه اشتغال داشته باشند، پرداخت می شود

ثالثا: از آنجا که طبق مصوبه هیأت امناء تا زمان تنظیم دستور العمل مصوبات قبلی قابل اجرا بوده و منظور از مصوبات قبلی وفق ماده ۱۰۹ آیین نامه استخدامی دانشگاه،قانون حفاظت در برابر اشعهو آیین نامه اجرایی آن می باشد و تا زمان لازم الاجرا شدن ماده ۸۴قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایرانکه مجددا قانون حفاظت در برابر اشعه را تنفیذ نموده است، هیأت امناء دستورالعملی در این خصوص صادر ننموده است، بنابراین با عنایت به قوانین و مقررات ذکر شده برای دوره زمانی ۱؍۱؍۱۳۸۸ الی تصویب آیین نامه استخدامی هیأت امناء در سال ۱۳۹۱ موضوع مشمولقانون مدیریت خدمات کشوریاست و شاکیان استحقاقی برای دریافت مستقل فوق العاده کار با اشعه نداشته اند، لیکن از زمان تصویب آیین نامه استخدامی دانشگاه به بعد به سبب عدم تصویب دستورالعمل موضوع بند ۴ ماده ۵۴ آیین نامه استخدامی و از زمان لازم الاجرا شدن ماده ۸۴قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایرانمستحق دریافت فوق العاده کار با اشعه موضوع بند ۴ ماده ۲۰قانون حفاظت در برابر اشعههستند

با توجه به مراتب رأی شعبه ۲۴ تجدیدنظردیوان عدالت اداری به شماره دادنامه ۹۸۰۹۹۷۰۹۵۵۲۰۴۷۰۴-۶؍۱۱؍۱۳۹۸که با اصلاحات و الحاقاتی در مقام تأیید رأی شماره ۹۸۰۹۹۷۰۹۰۰۱۰۱۰۹۷-۱۷؍۶؍۱۳۹۸شعبه ۲۶ بدوی دیوان عدالت اداری به وارد دانستن شکایت صادر شده ، صحیح و موافق مقررات است

این رأی به استنادبند ۲ ماده ۱۲ و ماده ۸۹قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداریمصوب سال ۱۳۹۲برای شعب دیوان عدالت اداری و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم الاتباع است

محمدکاظم بهرامی

رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری


کدمنبع: 14098