رای وحدت رویه شماره 690 مورخ 1385/5/3 هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه نسبت به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از بازپرس): تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور using HotCat) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1385 using HotCat) |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره | '''رای وحدت رویه شماره ۶۹۰ مورخ ۱۳۸۵/۵/۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه در رسیدگی به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از ناحیه بازپرس):'''با توجه به بند «ن» از [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] [[قرار منع تعقیب]] صادره از [[بازپرس]] به تقاضای [[شاکی خصوصی]] قابل [[اعتراض]] در دادگاه صالحه بوده و نظر [[دادگاه]] در این مورد قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است، علی هذا به نظر اکثریت قریب به اتفاق اعضا هیات عمومی وحدت رویه [[دیوان عالی کشور]]، [[رای]] شعبه شانزدهم [[دادگاه تجدیدنظر استان]] تهران که با این نظر منطبق است قانونی تشخیص و مورد تأیید است. این رای به استناد [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب]] در امور کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها لازمالاتباع خواهد بود. | ||
''' | |||
با توجه به بند «ن» از [[ماده | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده | * [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] | ||
* [[ماده | * [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب]] | ||
* [[ماده | * [[ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] | ||
== | |||
== جستارهای وابسطه == | |||
* [[قرار منع تعقیب]] | * [[قرار منع تعقیب]] | ||
* [[بازپرس]] | * [[بازپرس]] | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1385]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۶
رای وحدت رویه شماره ۶۹۰ مورخ ۱۳۸۵/۵/۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه در رسیدگی به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از ناحیه بازپرس):با توجه به بند «ن» از ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸ قرار منع تعقیب صادره از بازپرس به تقاضای شاکی خصوصی قابل اعتراض در دادگاه صالحه بوده و نظر دادگاه در این مورد قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است، علی هذا به نظر اکثریت قریب به اتفاق اعضا هیات عمومی وحدت رویه دیوان عالی کشور، رای شعبه شانزدهم دادگاه تجدیدنظر استان تهران که با این نظر منطبق است قانونی تشخیص و مورد تأیید است. این رای به استناد ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها لازمالاتباع خواهد بود.
مواد مرتبط
- ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸
- ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب
- ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲