نظریه شماره 7/99/1945 مورخ 1400/02/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مسافرت به قصد فرار از احصان: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (کیفری)]] | |||
[[رده:نظریه 2]] |
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۵
نظریه شماره 7/99/1945 مورخ 1400/02/29 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مسافرت به قصد فرار از احصان: طبق اطلاق ماده ۲۲۷ قانون مجازات اسلامی، صرف مسافرت، شخص را از احصان خارج میکند و انگیزه تاثیری در آن ندارد.
شماره نظریه | ۷/۹۹/۱۹۴۵ |
---|---|
شماره پرونده | ۹۹-۱۸۶/۲-۱۹۴۵ ک |
تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۲/۲۹ |
موضوع نظریه | حقوق کیفری اختصاصی |
محور نظریه | حدود |
استعلام
چنانچه شخصی به قصد فرار از احصان به مسافرت رود و در آنجا مرتکب زنا شود، آیا این مسافرت موجب خروج از احصان میشود؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
بر اساس اطلاق ماده ۲۲۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، صرف مسافرت، فرد را از احصان خارج میکند و قصد و انگیزه مسافرت تأثیری در موضوع ندارد.