ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:قوه قضاییه using HotCat) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده: مواد قانون شوراهای حل اختلاف]] | [[رده: مواد قانون شوراهای حل اختلاف]] | ||
[[رده:قوه قضاییه]] |
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۳
ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1402/06/22): قوه قضائیه مکلف است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ لازمالاجرا شدن این قانون، در هر حوزه قضائی شهرستان، شعبه یا شعبی از دادگاهها را تحت مدیریت و نظارت رئیس آن حوزه قضائی بهعنوان دادگاه صلح تعیین کند.
در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیتهای دادگاه صلح میتواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی میکند.
ریاست و نظارت دادگاههای صلح و شوراهای حل اختلاف در استان بر اساس آییننامه ماده (۴٠) این قانون تعیین میشود.
پیشینه
ماده 4 قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1394/09/16): در هر حوزه قضائی یک یا چند نفر قاضی دادگستری که قاضی شورا نامیده میشوند، مطابق مقررات این قانون انجام وظیفه مینمایند.
تبصره ۱- قوه قضائیه میتواند برای تامین قضات شورا از میان قضات شاغل یا بازنشسته استفاده نماید.
تبصره ۲- مرکز امور شوراها میتواند از قضات شورا به صورت تمام وقت یا پاره وقت استفاده نماید.
تبصره ۳- رئیس قوه قضائیه می تواند یک قاضی را برای چند شورا تعیین کند.