اقرار کتبی: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «در خصوص '''اقرار کتبی'''، ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی بیان میدارد:«اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است درصورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار ش...» ایجاد کرد) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) جز (added Category:اصطلاحات حقوق خصوصی using HotCat) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
<references group=""></references> | <references group=""></references> | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] |
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۷
در خصوص اقرار کتبی، ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی بیان میدارد:«اقرار شفاهی است وقتی که حین مذاکره در دادگاه به عمل آید و کتبی است درصورتی که در یکی از اسناد یا لوایحی که به دادگاه تقدیم گردیده اظهار شده باشد.
در اقرار شفاهی، طرفی که میخواهد از اقرار طرف دیگر استفاده نماید باید از دادگاه بخواهد که اقرار او در صورت مجلس قید شود».[۱]
همچنین، اینطور بیان شده است که اقرار کتبی، نوشتهای است حاوی اخباری به زیان نویسنده و به نفع دیگری[۲] که میتواند به موجب نوشته عادی یا رسمی صورت گیرد مانند اقرار در لایحه، دادخواست، یا نامه خصوصی یا قید دین در دفتر تجاری.[۳][۴]
مواد مرتبط
ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی
منابع
- ↑ ماده ۲۰۴ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ عباس کریمی. ادله اثبات دعوا. چاپ 3. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3386736
- ↑ عصمت حیدری. اقرار مکتوب در امور حقوقی. چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1792580
- ↑ فهیمه ملک زاده. اصطلاحات تشریحی آیین دادرسی (کیفری-مدنی). چاپ 2. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2136840