قرارداد صریح: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''قرارداد صریح'''، قراردادی است که برخلاف قرارداد مبهم، حاوی الفاظ و عبارات گویا، روشن و بدون ابهام بوده و انسان متعارف یک معنای صحیح از عبارات و الفاظ مندرج در آن برداشت می کند و با تعدد معانی مواجه نمی شود. همچنین، در قرارداد صریح، متن قرارد...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''قرارداد صریح'''، قراردادی است که برخلاف قرارداد مبهم، حاوی الفاظ و عبارات گویا، روشن و بدون ابهام بوده و انسان متعارف یک معنای صحیح از عبارات و الفاظ مندرج در آن برداشت | '''قرارداد صریح'''، قراردادی است که برخلاف قرارداد مبهم، حاوی الفاظ و عبارات گویا، روشن و بدون ابهام بوده و انسان متعارف یک معنای صحیح از عبارات و الفاظ مندرج در آن برداشت می کند و با تعدد معانی مواجه نمی شود. همچنین، در قرارداد صریح، متن قرارداد دارای نقص و خلأ نیست، لذا طرفین قرارداد ملزمند که به [[ظاهر]] [[قرارداد]] به‌عنوان منبع توافقشان عمل کنند. همچنین، اگر بین آنان اختلافی در این زمینه حادث گردد و مسئله مورد اختلاف جهت رسیدگی به مرجع صالح ارجاع شود، این مرجع نیز حق ندارد به بهانه‌های مختلف از ظاهر قرارداد عدول کند و همچنین مجاز نیست به توافق طرفین و عبارات به کار رفته در آن معنایی دیگر دهد؛ زیرا، [[حجیت ظواهر]]، امری است که عقلا در محاورات خود به آن توجه دارند و کلیه امورشان متکی بر آن ظاهر است و به‌طور طبیعی، به کمک الفاظ مزبور است که می توان به آنچه که طرفین اراده کرده‌اند، جهت الزام آنها اقدام نمود.<ref>{{Cite journal|title=نقش اصل عموم در تفسیر قراردادها|url=https://jcl.illrc.ac.ir/article_243265.html|journal=فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی|date=2020-12-21|issn=2981-1805|pages=46–73|volume=3|issue=9|doi=10.22034/law.2021.520875.1017|language=fa|first=علی اکبر|last=فرحزادی|first2=جواد|last2=شمسی}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۳۹
قرارداد صریح، قراردادی است که برخلاف قرارداد مبهم، حاوی الفاظ و عبارات گویا، روشن و بدون ابهام بوده و انسان متعارف یک معنای صحیح از عبارات و الفاظ مندرج در آن برداشت می کند و با تعدد معانی مواجه نمی شود. همچنین، در قرارداد صریح، متن قرارداد دارای نقص و خلأ نیست، لذا طرفین قرارداد ملزمند که به ظاهر قرارداد به‌عنوان منبع توافقشان عمل کنند. همچنین، اگر بین آنان اختلافی در این زمینه حادث گردد و مسئله مورد اختلاف جهت رسیدگی به مرجع صالح ارجاع شود، این مرجع نیز حق ندارد به بهانه‌های مختلف از ظاهر قرارداد عدول کند و همچنین مجاز نیست به توافق طرفین و عبارات به کار رفته در آن معنایی دیگر دهد؛ زیرا، حجیت ظواهر، امری است که عقلا در محاورات خود به آن توجه دارند و کلیه امورشان متکی بر آن ظاهر است و به‌طور طبیعی، به کمک الفاظ مزبور است که می توان به آنچه که طرفین اراده کرده‌اند، جهت الزام آنها اقدام نمود.[۱]
منابع
- ↑ فرحزادی, علی اکبر; شمسی, جواد (2020-12-21). "نقش اصل عموم در تفسیر قراردادها". فصلنامه تحقیق و توسعه در حقوق تطبیقی. 3 (9): 46–73. doi:10.22034/law.2021.520875.1017. ISSN 2981-1805.