ماده ۱ قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان خودرو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
۱- [[خودرو]]: هر نوع وسیله نقلیه موتوری تولید داخل یا خارج برای استفاده در معابر عمومی برای حمل سرنشین و بار تا ظرفیت مجاز. | ۱- [[خودرو]]: هر نوع وسیله نقلیه موتوری تولید داخل یا خارج برای استفاده در معابر عمومی برای حمل سرنشین و بار تا ظرفیت مجاز. | ||
۲- [[عرضه کننده در قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان خودرو|عرضه کننده]]: هر شخص حقیقی یا حقوقی که به طور مستقیم یا از طریق واسطه فروش مبادرت به فروش خودروهای نو تولیدی و وارداتی خود می کند. | ۲- [[عرضه کننده در قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان خودرو|عرضه کننده]]: هر [[شخص حقیقی]] یا [[شخص حقوقی|حقوقی]] که به طور مستقیم یا از طریق [[واسطه فروش]] مبادرت به فروش خودروهای نو تولیدی و وارداتی خود می کند. | ||
۳- [[واسطه فروش]]: هر شخص حقیقی یا حقوقی که با موافقت عرضه کننده نسبت به فروش خودرو اقدام میکند. | ۳- [[واسطه فروش]]: هر شخص حقیقی یا حقوقی که با موافقت عرضه کننده نسبت به فروش خودرو اقدام میکند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۴
ماده ۱ قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان خودرو: اصطلاحات ذیل در معانی مشروح مربوط به کاربرده می شود:
۱- خودرو: هر نوع وسیله نقلیه موتوری تولید داخل یا خارج برای استفاده در معابر عمومی برای حمل سرنشین و بار تا ظرفیت مجاز.
۲- عرضه کننده: هر شخص حقیقی یا حقوقی که به طور مستقیم یا از طریق واسطه فروش مبادرت به فروش خودروهای نو تولیدی و وارداتی خود می کند.
۳- واسطه فروش: هر شخص حقیقی یا حقوقی که با موافقت عرضه کننده نسبت به فروش خودرو اقدام میکند.
۴- نمایندگی مجاز: هر شخص حقیقی یا حقوقی که با موافقت عرضه کننده عهده دار فروش و خدمات پس از فروش خودرو در طول مدت ضمانت است.
۵- مصرف کننده: هر شخص حقیقی یا حقوقی که خودرو را برای استفاده شخصی یا عمومی در اختیار دارد.
۶- بهای خودرو: مبلغی است که در قرار داد واگذاری و یا در برگه فروش توسط عرضه کننده قید گردیده است.