ماده 3 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
* [[تحلیلی بر مفهوم حقوقی «منابع ژنتیک» در پرتو اسناد بین المللی و حقوق ایران]] | * [[تحلیلی بر مفهوم حقوقی «منابع ژنتیک» در پرتو اسناد بین المللی و حقوق ایران]] | ||
* [[ادّعای حقوق فکری شخص ثالث نسبت به مبیع در حقوق‌ایران، مصر، انگلیس و کنوانسیون بیع بین المللی (1980 وین)]] | * [[ادّعای حقوق فکری شخص ثالث نسبت به مبیع در حقوق‌ایران، مصر، انگلیس و کنوانسیون بیع بین المللی (1980 وین)]] | ||
* [[بیع اموال فکری]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۸
ماده 3 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386: گواهینامه اختراع سندی است که اداره مالکیت صنعتی برای حمایت از اختراع صادر می‌کند و دارنده آن می‌تواند از حقوق انحصاری بهره‌مند شود.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
گواهینامه اختراع یا ورقه اختراع، سندی است که توسط اداره ثبت اختراع صادر می شود و به موجب آن، مخترع، برای مدت معینی، دارای حق انحصاری برای استفاده و توسعه اختراع خود را می شود. [۱]
مطالعات تطبیقی
به موجب بند 4 ماده 1 کنوانسیون پاریس، منظور از گواهینامه اختراع، انوع مختلف ورقه های اختراع صنعتی است که قوانین کشورهای اتحادیه آن را شناخته باشد. مانند ورقه های اختراع تکمیلی و ورقه های اختراع وارداتی. [۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
گواهینامه اختراع، بدون درخواست شخص ذینفع صادر نمی شود و مقامات ملی، منطقه ای یا بین المللی، نمی توانند راسا و بدون درخواست ذینفع، اقدام به صدور گواهینامه ثبت اختراع برای مخترع نمایند. [۳] گواهینامه اختراع، پس از بررسی شکلی و ماهوی اظهارنامه اختراع ادعاشده و بررسی مطابقت آن با قوانین و مقررات، توسط اداره ثبت اختراع، صادر می شود. این گواهینامه، سند قانونی احراز مالکیت اختراع است. [۴]
نکات توضیحی
ثبت، شرط شکلی لازم برای حمایت از اختراع است. در واقع برخلاف مالکیت ادبی و هنری، در مالکیت صنعتی، ثبت جنبه ثبوتی دارد، نه اثباتی. و این لزوم ثبت اینگونه توجیه می شود که حق اختراع، که یک حق انحصاری و موقت است، از جانب مقام عمومی، به ثبت کننده اختراع اختصاص می یابد. اختصاص حقوق انحصاری، به دنبال تقاضای رسمی متقاضی ثبت و سپس تایید و شناسایی رسمی مقام عمومی نسبت به اصل حق و حدود آن می باشد. از طرف دیگر، اعلان رسمی وجود چنین حقی برای افراد جامعه در راستای آگاهی از تکالیفشان، ضروری است. لذاست که ثبت، تنها شرط شکلی لازم برای حمایت از اختراع شخص مخترع است. [۵]
مقالات مرتبط
- تبیین ابزار‌های احراز شرط گام ابتکاری در اختراعات (فن یا صنعت قبلی، شخص با مهارت معمولی در دانش)
- تحلیلی بر مفهوم حقوقی «منابع ژنتیک» در پرتو اسناد بین المللی و حقوق ایران
- ادّعای حقوق فکری شخص ثالث نسبت به مبیع در حقوق‌ایران، مصر، انگلیس و کنوانسیون بیع بین المللی (1980 وین)
- بیع اموال فکری
منابع
- ↑ سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی. چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5224656
- ↑ سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی. چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5169688
- ↑ جمال صالحی ذهابی. حق اختراع نگرشی تطبیقی. چاپ 1. شرکت سهامی انتشار، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3990120
- ↑ سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد اول) حقوق مالکیت صنعتی. چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5253888
- ↑ حمیدرضا اصلانی. حقوق مالکیت صنعتی در فضای سایبر (دوره حقوق فناوری اطلاعات). چاپ 1. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3608272