نسخ صریح

نسخ، در لغت به معنی از بین بردن و در اصطلاح اصول فقه به معنی این است که قانون مؤخر حکم قانون مقدم را بردارد و از اثر بیاندازد. نسخ ضمنی به گونه‌ای است که مقنن یا اصلاً توجه به مغایرت ناسخ و منسوخ نداشته باشد یا منسوخ معینی را در نظر نگیرد و به‌طور کلی بگوید: هر قانون مغایر با قانون حاضر ملغی است. در مقابل، نسخ صریح یعنی مقنن عامداً قانون مقدم را طی قانون معین بالصراحه نسخ کند.

مواد مرتبط

• ماده ۵۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی