سقوط حق: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''سقوط حق''' به معنای محرومیت صاحب حق از اعمال آن است که به عنوان تنبیه بر او تحمیل می‌گردد. '''سقوط حق''' یا منشأ قراردادی دارد؛ مانند آنکه در قرارداد قرض شرط شود، اگر وام‌گیرنده به‌رغم اخطار رسمی از پرداخت یکی از اقساط وام خودداری ورزد، از فر...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۹
سقوط حق به معنای محرومیت صاحب حق از اعمال آن است که به عنوان تنبیه بر او تحمیل می‌گردد. سقوط حق یا منشأ قراردادی دارد؛ مانند آنکه در قرارداد قرض شرط شود، اگر وام‌گیرنده به‌رغم اخطار رسمی از پرداخت یکی از اقساط وام خودداری ورزد، از فرصت بازپرداخت به‌صورت اقساط محروم شود و باید تمام مبلغ وام را یکجا تسویه کند. همچنین ممکن است در مواردی قانون سقوط حق را پیش‌بینی کند. بند ۲ ماده ۴۲ قانون تجارت فرانسه به سقوط حق اعتراض سهامداری که در مدت معین به تصمیمات مجمع عمومی اعتراض نمی‌کند، اشاره دارد.[۱]
منابع
- ↑ کاظمی, محمود; ایزانلو, محسن; کربلایی, محمد (1401). "شرط سقوط حق در قرارداد بیمه". مطالعات حقوق خصوصی. 52 (3): 601–622. doi:10.22059/jlq.2022.345843.1007698. ISSN 2588-5618.