ماده ۹۶۰ قانون مدنی

هیچ کس نمی‌تواند از خود سلب حریت کند و یا در حدودی که مخالف قوانین و یا اخلاق حسنه باشد از استفاده از حریت خود صرف نظر نماید.

پیشینه

مفاد این ماده، از حقوق فرانسه اقتباس گردیده است.

حریت به مفهوم امروزی، محصول دوران جدید(پس از رنسانس) است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اقرار به بردگی، مسموع نیست؛ چون مستلزم سلب حریت می باشد.

عقدی که متضمن، سلب حریت باشد؛ باطل است.

منع آزادی جسمانی و معنوی و قراردادی، که برخلاف اخلاق حسنه باشد؛ نامشروع و باطل است.

وجه التزامی که حریت متعهد را، برخلاف اخلاق حسنه، به خطر انداخته؛ و وضعیت اقتصادی او را به شدت، تحت تأثیر قراردهد؛ باید توسط دادگاه تقلیل یابد.

به دلیل گسترده تر بودن مفهوم "سلب حریت" نسبت به "سلب حقوق مدنی"، ماده 959 قانون مدنی، اخص از این ماده می باشد.

انتقادات

تفاوت بین قسمت های اول و دوم این ماده، به خوبی معلوم نیست. شاید بتوان شق اول ماده را، مربوط به حق تمتع، و شق دوم را، ناظر به حق استیفا دانست.