نظریه شماره 1206/95/7 مورخ 1395/05/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hossein dk (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hossein dk (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=1206/95/7|شماره پرونده=825-1/127-95|تاریخ نظریه=1395/05/24}} | |||
در صورتی که خواهان اقدام به طرح دعوا بر مبنای سندی عادی نموده و در دادخواست ذکر نماید که اصل سند موصوف تلف یا مفقود گردیده است و | '''استعلام''': در صورتی که خواهان اقدام به طرح دعوا بر مبنای سندی عادی نموده و در دادخواست ذکر نماید که اصل سند موصوف تلف یا مفقود گردیده است و صرفا رونوشت آن در دسترس می باشد در این صورت با توجه به [[ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی]] در صورت طرح ادعای جعل نسبت به سند آیا صدور قرار رسیدگی به اصالت سند و متعاقب آن ارجاع امر به کارشناس جهت بررسی اصالت سند وجاهتی دارد یا خیر؟ | ||
نظریه مشورتی | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
اگر چه رسیدگی به اصالت سند مستلزم ارائه اصل آن می باشد، اما با توجه به اینکه تصویر سند می تواند به عنوان قرینه مورد توجه دادگاه قرار گیرد در صورتی که دادگاه ارجاع امر به کارشناس را برای کشف حقیقت لازم تشخیص دهد، با عنایت به [[ماده ۱۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده ۱۹۹]] قانون مذکور نظر کارشناس تا حدودی که امکان پذیر است فاقد اشکال قانونی می باشد. بدیهی است حتی اگر با نظریه کارشناس ثابت شود تصویر مربوط به اصل سندی است که مخدوش نشده است به تنهایی برای محکومیت خوانده کفایت نمی کند. | |||
اگر چه رسیدگی به اصالت سند مستلزم ارائه اصل آن می باشد، اما با توجه به اینکه تصویر سند می تواند به عنوان قرینه مورد توجه دادگاه قرار گیرد در صورتی که دادگاه ارجاع امر به کارشناس را برای کشف حقیقت لازم تشخیص دهد، با عنایت به | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۵]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۵]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۷
 | |
| شماره نظریه | ۱۲۰۶/۹۵/۷ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۸۲۵-۱/۱۲۷-۹۵ |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۵/۰۵/۲۴ |
استعلام: در صورتی که خواهان اقدام به طرح دعوا بر مبنای سندی عادی نموده و در دادخواست ذکر نماید که اصل سند موصوف تلف یا مفقود گردیده است و صرفا رونوشت آن در دسترس می باشد در این صورت با توجه به ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی در صورت طرح ادعای جعل نسبت به سند آیا صدور قرار رسیدگی به اصالت سند و متعاقب آن ارجاع امر به کارشناس جهت بررسی اصالت سند وجاهتی دارد یا خیر؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
اگر چه رسیدگی به اصالت سند مستلزم ارائه اصل آن می باشد، اما با توجه به اینکه تصویر سند می تواند به عنوان قرینه مورد توجه دادگاه قرار گیرد در صورتی که دادگاه ارجاع امر به کارشناس را برای کشف حقیقت لازم تشخیص دهد، با عنایت به ماده ۱۹۹ قانون مذکور نظر کارشناس تا حدودی که امکان پذیر است فاقد اشکال قانونی می باشد. بدیهی است حتی اگر با نظریه کارشناس ثابت شود تصویر مربوط به اصل سندی است که مخدوش نشده است به تنهایی برای محکومیت خوانده کفایت نمی کند.