ماده ۷۳۹ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 739 قانون مجازات اسلامی را به ماده ۷۳۹ قانون مجازات اسلامی منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۷۳۹ قانون مجازات اسلامی:'''هر کس به قصد به خطر انداختن امنیت، آسایش و امنیت عمومی اعمال مذکور در [[ماده 8 قانون جرایم رایانه ای|مواد (۸)]]، [[ماده 9 قانون جرایم رایانه ای|(۹)]] و [[ماده 10 قانون جرایم رایانه ای|(۱۰)]] این قانون را علیه سامانه های رایانه ای و مخابراتی که برای ارائه خدمات ضروری عمومی به کار می روند، از قبیل خدمات درمانی، آب، برق، گاز، مخابرات، حمل و نقل و بانکداری مرتکب شود، به حبس از سه تا ده سال محکوم خواهد شد. | |||
* [[ماده ۷۳۸ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]] | |||
* [[ماده ۷۴۰ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]] | |||
== مطالعات تطبیقی == | |||
بر اساس قانون جاسوسی اقتصادی آمریکا، جرایم علیه امنیت علاوه بر امور سیاسی و اجتماعی، اقداماتی محرمانه را که علیه اقتصاد کلان ملی صورت می گیرد را نیز جرم انگاری کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276900|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
ماده فوق در راستای جرم انگاری ارتکاب برخی از جرایم رایانه ای با هدف به خطر انداختن امنیت و آسایش عمومی وضع شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1400|ناشر=گالوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6276896|صفحه=|نام۱=سیدعلیرضا|نام خانوادگی۱=میرکمالی|نام۲=سحر|نام خانوادگی۲=صالح احمدی|چاپ=4}}</ref>[[مرور زمان تعقیب]] این جرم ده سال و [[مرور زمان اجرای حکم]] 15 سال می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه قانون تعزیرات در نظم حقوقی کنونی مطابق با قانون مجازات اسلامی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5263360|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=بابالویی|چاپ=1}}</ref>ضمنا در صورت محکومیت مرتکب به مجازات این جرم،سه سال از [[حقوق اجتماعی]] محروم می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه قانون تعزیرات در نظم حقوقی کنونی مطابق با قانون مجازات اسلامی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5263336|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=بابالویی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]] | |||
[[رده:مواد قانون جرایم رایانه ای]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۸
ماده ۷۳۹ قانون مجازات اسلامی:هر کس به قصد به خطر انداختن امنیت، آسایش و امنیت عمومی اعمال مذکور در مواد (۸)، (۹) و (۱۰) این قانون را علیه سامانه های رایانه ای و مخابراتی که برای ارائه خدمات ضروری عمومی به کار می روند، از قبیل خدمات درمانی، آب، برق، گاز، مخابرات، حمل و نقل و بانکداری مرتکب شود، به حبس از سه تا ده سال محکوم خواهد شد.
مطالعات تطبیقی
بر اساس قانون جاسوسی اقتصادی آمریکا، جرایم علیه امنیت علاوه بر امور سیاسی و اجتماعی، اقداماتی محرمانه را که علیه اقتصاد کلان ملی صورت می گیرد را نیز جرم انگاری کرده است.[۱]
نکات توضیحی
ماده فوق در راستای جرم انگاری ارتکاب برخی از جرایم رایانه ای با هدف به خطر انداختن امنیت و آسایش عمومی وضع شده است.[۲]مرور زمان تعقیب این جرم ده سال و مرور زمان اجرای حکم 15 سال می باشد.[۳]ضمنا در صورت محکومیت مرتکب به مجازات این جرم،سه سال از حقوق اجتماعی محروم می شود.[۴]
منابع
- ↑ سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276900
- ↑ سیدعلیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد دوم). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6276896
- ↑ محمود بابالویی. مجموعه قانون تعزیرات در نظم حقوقی کنونی مطابق با قانون مجازات اسلامی مصوب 1392. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5263360
- ↑ محمود بابالویی. مجموعه قانون تعزیرات در نظم حقوقی کنونی مطابق با قانون مجازات اسلامی مصوب 1392. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5263336