قراردادهای خدمات سرمایه گذاری در صنعت نفت: تفاوت میان نسخهها
(+ 8 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | [[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:مقالات حقوق نفت و گاز]] | [[رده:مقالات حقوق نفت و گاز]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] |
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۰
قراردادهای خدمات سرمایه گذاری در صنعت نفت نام مقاله ای از مسعود طاهری و مسعود البرزی ورکی و عبدالله کیایی بوده که در دوره دوازدهم شماره چهل و ششم (زمستان 1398) فصلنامه تحقیقات حقوقی بین المللی منتشر شده است.
چکیده
سرمایه گذاری و تامین منابع مالی نقشی مهم در توسعه صنعت نفت دارد. از آنجایی که عمده منابع نفتی در کشورهای در حال توسعه و یا توسعه نیافته است، فقدان منابع مالی کافی و پایدار، مشکلاتی را برای این کشورها ایجاد کرده است. قراردادهای خدماتی به مثابه ابزاری برای جذب منابع مالی پایدار ویکی از عوامل مهم اثرگذار بر جذب سرمایهگذاری خارجی است. قراردادهای خدماتی توافقی است که به موجب آن پیمانکار کلیه سرمایهگذاریها و تأمین مالی لازم پیش بینی شده و عملیات اکتشاف و یا بهره برداری را در مقابل اخذ اصل سرمایه و میزان معین سود (که از فروش نفت وگاز استخراج شده پرداخت می شود) را انجام می دهد. قراردادهای خدماتی به تناسب منافع و احتیاجات کشور و جهت ایجاد شوق و انگیزه برای شرکتهای نفتی خارجی برای سرمایهگذاری در ایران و به تبع آن انتقال تکنولوژی مورد استفاده قرار میگیرند. شرکتهای نفتی خارجی معمولاً کسب حداکثر سود یا حداقل هزینه را از پروژه می خواهند که البته این امر نیازمند دارا بودن رژیم حقوقی ثابت و پایدار و قابل اعتماد و یک محیط مالی و سیاسی مناسب در کشور میزبان میباشد. کشور ایران سازوکارهای ویژه ای در جهت پایدار ماندن قراردادهای خدماتی و رفع موانع و چالش های قانونی در صنعت نفت ، فراهم نموده است.
کلیدواژه ها
- سرمایه گذاری
- صنعت نفت
- قراردادهای خدماتی
- بیع متقابل
- سرمایه گذار