پاسداشت اصول دادرسی در داوری

پاسداشت اصول دادرسی در داوری نام مقاله ای از حسن کیا که در شماره دوم (زمستان1401) در نشریه نقد و تحلیل آراء قضایی منتشر شده است.

چکیده

رأی‌شعبه 265 دادگاه عمومی تهران از جهت‌توجه به جهات‌نامنصوص نادرستی رأی داور شایسته گرامی­داشت است. این رأی در بخشی که پاس‌داشت اصول بنیادین دادرسی در داوری را بایسته دانسته است و دربخشی‌دیگر که به‌بایستگی موجه‌و‌مدلل بودن رأی داور اشاره دارد و پاس نداشتن آنها را دستاویز نادرستی رأی داور دانسته، دقیق و درست است و این نکته که این امور از حقوق باشندگان داوری است و بی‌توجهی به آنها خلاف‌مقررات موجد حق است و حقی‌را که قانون‌گذار برای کسان شناخته مورد بی‌مهری قرار داده و این همان بند یک ماده489 قانون آیین‌دادرسی‌مدنی است. پس دادرس‌گرامی، هم در راه یافتن دستاویزها و هم در انطباق آن بر قانون، راه را به‌درستی پیموده است. در بخشی که دو بار رأی‌دادن داور را ناهمسو با بنیاد فراغ دادرس دانسته و قاعده‌پیش‌گفته را بدون نص، به‌داوری گسترش داده است از نگاه‌نگارنده ره بدرستی نپیموده و قاعده فراغ دادرس به‌گونه روان در رسیدگی دادرسان‌دولتی، در داوری جریان ندارد، چون‌داوری برپایه آهنگ و خواست دوسو بوده و از بندوبست­ رسیدگی در دادگاههای‌ دولتی‌رها می­باشد، به‌همین خاطر است که طرفین‌حتی می­توانند به‌همداستانی یکدیگر، رأی داور را کلی یا جزئی بی­اعتبار کنند و قیاس دادرسی و داوری و گسترش فرمانهای دادرسی به داوری، آن هم بدون آشکارگویی قانون‌گذار، جایگاه گمان­مندی و به‌نگاه نگارنده توجیه‌پذیر نیست.

کلیدواژه‌ها

• اصول دادرسی
• جهات نامنصوص
• فراغ داور
• موجه بودن
• مدلل بودن

مواد مرتبط

ماده 489 قانون آیین‌دادرسی‌مدنی