ماده ۳۰۶ قانون مجازات اسلامی

جنایت عمدی بر جنین، هر چند پس از حلول روح باشد، موجب قصاص نیست. در این صورت مرتکب علاوه بر پرداخت دیه به مجازات تعزیری مقرر در کتاب پنجم «تعزیرات» محکوم می‌ شود. تبصره ـ اگر جنینی زنده متولد شود و دارای قابلیت ادامه حیات باشد و جنایت قبل از تولد، منجر به نقص یا مرگ او پس از تولد شود و یا نقص او بعد از تولد باقی بماند قصاص ثابت است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در واقع در تحقق یک جنایت عمدی، شرط اصلی وجود یک انسان زنده است. در خصوص صدق این عنوان بر جنین هرچند اختلاف نظر وجود دارد، اما اولا به دلیل فقدان تساوی نمیتوان چنین عنوانی را بر جنین بار کرد. در ثانی با توجه به لزوم تفسیر به نفع متهم، به نظر می رسد نمی تواند تحت هیچ شرایطی جنایت بر جنین را موجب قصاص دانست. بنابراین جنایات بر جنین در هر یک از دو مرحله قبل از حلول روح یا بعد از آنآ موجب قصاص نمی باشد.

مستندات فقهی

گروهی از فقها مجازات جنایت عمدی بر جنین را قصاص نمی دانند و بر این باورند که در چنین وضعیتی هنوز شرایط قصاص حاصل نشده است. چراکه من جمله شرایط قصاص نفس، انسان زنده بودن مجنی علیه و قدرت او در ادامه دادن حیات به صورت طبیعی است. حال آنکه جنین فاقد چنین ویژگی هایی است. البته نظر مشهور آن است که قتل جنین بعد از دمیده شدن روح را باید قتل نفس محسوب کرد.