ماده ۴۷۸ قانون مدنی

هر گاه معلوم شود عین مستأجره در حال اجاره معیوب بوده، مستأجر می‌تواند اجاره را فسخ کند یا به همان نحوی که بوده است اجاره را با تمام اجرت قبول کند ولی اگر موجر رفع عیب کند به نحوی که به مستأجر ضرری نرسد مستأجر حق فسخ ندارد.

پیشینه

به موجب ماده 565 قانون مدنی مصر، اگر در عین مستأجره، نقص بزرگی پدید آید؛ که استفاده از آن را، جهت تحقق هدف موردنظر طرفین دشوار سازد؛ دراینصورت مستأجر می تواند با درخواست کاهش اجاره بها، از فسخ عقد صرف نظر نماید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

با توجه به اینکه اجاره عقدی است مستمر، و اثر فسخ نیز ناظر به آینده می باشد؛ قانونگذار رفع عیب از عین مستأجره را، رافع حق فسخ مستأجر دانسته است. درواقع در مواقعی که مبنای خیار، قاعده لاضرر است؛ با ازاله زیان، دیگر دلیلی برای اعمال حق فسخ باقی نمی ماند؛ ولی چنانچه حق خیار، ناشی از دلیل دیگری غیر از لاضرر باشد؛ دراینصورت حتی درصورت رفع زیان نیز، نمی توان مدعی از بین رفتن حق فسخ ذوالخیار شد.

اگر عیب موجود در عین مستأجره، قابل رفع باشد؛ دراینصورت اجاره صحیح بوده؛ اما مستأجر می تواند مبادرت به فسخ عقد مزبور نماید.

سوابق فقهی

به دلالت قاعده لاضرر، در فرض معیب بودن عین مستأجره، نمی توان مستأجر را، وادار به تحمل وضعیت مزبور نمود. زیرا دراینصورت متضرر می گردد. و بدین ترتیب ازبین رفتن بخشی از مالیت عین را، که بر اثر حدوث عیب در مال به وجود آمده؛ می توان با اعمال حق فسخ جبران نمود.