ماده 98 قانون تامین اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[رده:مواد قانون تامین اجتماعی]] | [[رده:مواد قانون تامین اجتماعی]] | ||
[[رده:جریمه کارفرمایان در تاخیرپ پرداخت حق بیمه]] | [[رده:جریمه کارفرمایان در تاخیرپ پرداخت حق بیمه]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره عدم ابطال بخشنامه شماره ۵۴۶-۱۳۶۵/۹/۳۰ سازمان تامین اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۵
ماده 98 قانون تامین اجتماعی: کارفرمایانی که در موعد مقرر در این قانون حق بیمه موضوع قانون را پرداخت ننمایند علاوه بر تأدیه حق بیمه به پرداخت مبلغی معادل نیم در هزار مبلغ عقب افتاده برای هر روز تأخیر بابت خسارت تأخیر ملزم خواهند بود این خسارت نیز به ترتیب مقرر در ماده ۵۰ این قانون وصول خواهد شد.
نکات توضیحی تفسیری
با پیروزی انقلاب اسلامی مطالبه و وصول خسارات تاخیری مندرج در مواد مزبور به لحاظ اظهار نظرهایی راجع به غیر شرعی بودن آن در عمل دست خوش دستخوش تغییر قرار گرفت. و سر انجام در سال 1373 با تصویب قانون دریافت جرائم نقدی از کارفرمایان کارگاه های مشمول قانون تامین اجتماعی که ظرف مهلت مقرر نسبت به ارسال صورت مزد و حقوق بیمه شدگان و حق بیمه مربوط اقدام نکنند ضمانت اجرای متفاوتی آورده شد. بر اساس این قانون کارفرمایان مشمول مکلف هستند صورت مزد هر ماه بیمه شدگان حتی بیمه بیکاری هر ماه را حد اکثرتا پایان آخرین روز ماه بعد به سازمان تامین اجتماعی ارسال و پرداخت نمایند. [۱]
منابع
- ↑ محمدرضا مجتهدی. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 1. آیدین، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4628700