ماده 298 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''ماده 298 قانون امور حسبی''': [[وصیت نامه]] وقتی معتبر است که تمام آن موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که دعوای نسبت به تمام وصیت نامه یا قسمتی از آن باشد مسموع نیست.
'''ماده 298 قانون امور حسبی''': [[وصیت نامه]] وقتی معتبر است که تمام آن موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که دعوای نسبت به تمام وصیت نامه یا قسمتی از آن باشد مسموع نیست.
== توضیح واژگان ==
== توضیح واژگان ==
وصیت نامه: [[سند|سندی]] است [[سند رسمی|رسمی]] یا عادی که در آن [[وصیت]] به [[مال]] و یا [[وصیت]] عهدی را نوشته باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649756|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
وصیت نامه: [[سند|سندی]] است [[سند رسمی|رسمی]] یا عادی که در آن [[وصیت]] به [[مال]] و یا [[وصیت]] عهدی را نوشته باشند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649756|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
 
== نکات توضیحی ماده 298 قانون امور حسبی ==
== نکات توضیحی ==
به استناد ماده 298 [[قانون امور حسبی]]، شرط پذیرش وصیت نامه در محکمه این است که تمام وصیت نامه موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که ادعای تلف یا اتلاف وصیت نامه شود و اعم از این که دعوا مربوط به تمام یا قسمتی از وصیت نامه باشد در دادگاه مسموع نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649944|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>  
به استناد ماده 298 [[قانون امور حسبی]]، شرط پذیرش وصیت نامه در محکمه این است که تمام وصیت نامه موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که ادعای تلف یا اتلاف وصیت نامه شود و اعم از این که دعوا مربوط به تمام یا قسمتی از وصیت نامه باشد در دادگاه مسموع نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649944|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref>  
 
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 298 قانون امور حسبی ==
 
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ==
{{هوش مصنوعی (ماده)}}
{{هوش مصنوعی (ماده)}}
# وصیت نامه باید به‌طور کامل موجود باشد تا معتبر شناخته شود.
# وصیت نامه باید به‌طور کامل موجود باشد تا معتبر شناخته شود.
# ادعای فقدان وصیت نامه قابل پذیرش نیست.
# ادعای فقدان وصیت نامه قابل پذیرش نیست.
# تفاوتی ندارد ادعا درباره گم شدن تمام وصیت نامه یا بخشی از آن باشد؛ در هر صورت ادعا شنیده نمی‌شود.
# تفاوتی ندارد ادعا درباره گم شدن تمام وصیت نامه یا بخشی از آن باشد؛ در هر صورت ادعا شنیده نمی‌شود.
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۲۰: خط ۱۵:
[[رده:وصیت]]
[[رده:وصیت]]
[[رده:اعتبار وصیت نامه]]
[[رده:اعتبار وصیت نامه]]
{{DEFAULTSORT:ماده 1490}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۹

ماده 298 قانون امور حسبی: وصیت نامه وقتی معتبر است که تمام آن موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که دعوای نسبت به تمام وصیت نامه یا قسمتی از آن باشد مسموع نیست.

توضیح واژگان

وصیت نامه: سندی است رسمی یا عادی که در آن وصیت به مال و یا وصیت عهدی را نوشته باشند.[۱]

نکات توضیحی ماده 298 قانون امور حسبی

به استناد ماده 298 قانون امور حسبی، شرط پذیرش وصیت نامه در محکمه این است که تمام وصیت نامه موجود باشد و ادعای فقدان وصیت نامه اعم از این که ادعای تلف یا اتلاف وصیت نامه شود و اعم از این که دعوا مربوط به تمام یا قسمتی از وصیت نامه باشد در دادگاه مسموع نیست.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 298 قانون امور حسبی

  1. وصیت نامه باید به‌طور کامل موجود باشد تا معتبر شناخته شود.
  2. ادعای فقدان وصیت نامه قابل پذیرش نیست.
  3. تفاوتی ندارد ادعا درباره گم شدن تمام وصیت نامه یا بخشی از آن باشد؛ در هر صورت ادعا شنیده نمی‌شود.

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649756
  2. محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649944