احترام به قانون در اندیشه افلاطون: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''احترام به قانون در اندیشه افلاطون''' نام مقاله ای از امید احمدی است که در شماره یک دوره 45 (فروردین 1394) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران منتشر شده است. == چکیده == یکی از مسائل اساسی در فلسفة حقوق، «احترام به قانون» است؛ یعنی به چه ترت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''احترام به قانون در اندیشه افلاطون''' نام مقاله ای از [[امید احمدی]] است که در شماره یک دوره 45 (فروردین 1394[[) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران]] منتشر شده است.
{{نشریه مطالعات حقوق عمومی|عنوان=احترام به قانون در اندیشه افلاطون|نویسنده=امید احمدی|محور موضوعی=فلسفه حقوق|سال نشر=1394|دوره=45|شماره=1|دانلود=https://jplsq.ut.ac.ir/article_53720_23ec98e6f315d2d05e02fba417eeca90.pdf}}
 
'''''احترام به قانون در اندیشه افلاطون''''' نام مقاله ای از [[امید احمدی]] است که در شماره یک دوره 45 (فروردین 1394) [[فصلنامه مطالعات حقوق عمومی]] منتشر شده است.


== چکیده ==
== چکیده ==
خط ۱۰: خط ۱۲:
* قانون
* قانون
* نافرمانی مدنی
* نافرمانی مدنی
== مواد مرتبط ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۲

مطالعات حقوق عمومی
عنواناحترام به قانون در اندیشه افلاطون
نویسندهامید احمدی
محور موضوعیفلسفه حقوق
سال نشر۱۳۹۴
منتشر شده درنشریه مطالعات حقوق عمومی
دوره۴۵
شماره۱
دانلود مقالهدانلود از سایت نشریه


احترام به قانون در اندیشه افلاطون نام مقاله ای از امید احمدی است که در شماره یک دوره 45 (فروردین 1394) فصلنامه مطالعات حقوق عمومی منتشر شده است.

چکیده

یکی از مسائل اساسی در فلسفة حقوق، «احترام به قانون» است؛ یعنی به چه ترتیب می‌توان در شرایط عادی اطاعت از قانون را توجیه کرد؟ یا برعکس، آیا شرایطی وجود دارد که نافرمانی از قانون از لحاظ اخلاقی موجه باشد؟ برداشت عموم از دیدگاه افلاطون دربردارندة توجیه مقتدرانه و اطاعت بدون قید و شرط از قانون است، که فاقد مبنای عقلانی است. در نوشتار حاضر، ضمن نقد تفاسیر اقتدارگرایانه، اقتدار قانون از دیدگاه فضیلت اخلاقی بررسی می‌‌شود. در این دیدگاه، دلیل احترام شهروندان به قانون کسب فضایل اخلاقی است. در جایی که معلوم شود امکان ایجاد تعامل و برقراری گفت‌وگو، به منزلة پیش‌شرط فضلیت اخلاقی، میان قانون‌گذاران و شهروندان وجود ندارد، گزینة نافرمانی از قانون مطرح می‌شود.

کلیدواژه ها

  • اقتدار
  • فضیلت
  • قانون
  • نافرمانی مدنی