ماده ۱۰۷ قانون مجازات اسلامی

ماده ۱۰۷ قانون مجازات اسلامی:مرور زمان، اجرای احکام قطعی تعزیری را موقوف می‌ کند و مدت آن از تاریخ قطعیت حکم به قرار زیر است:

الف ) جرایم تعزیری درجه یک تا سه با انقضای بیست ‌سال

ب ) جرایم تعزیری درجه چهار با انقضای پانزده سال

پ ) جرایم تعزیری درجه پنج با انقضای ده سال

ت ) جرایم تعزیری درجه شش با انقضای هفت سال

ث ) جرایم تعزیری درجه هفت و هشت با انقضای پنج سال

تبصره 1 ـ اگر اجرای تمام یا بقیه مجازات موکول به گذشتن مدت یا رفع مانعی باشد، مرور زمان از تاریخ انقضای آن مدت یا رفع مانع محاسبه می‌ شود.

تبصره 2 ـ مرور زمان اجرای احکام دادگاه‌ های خارج از کشور درباره اتباع ایرانی در حدود مقررات و موافقتنامه‌ های قانونی، مشمول مقررات این ماده است.

توضیح واژگان

منظور از مرور زمان مجازات آن است که حکم قطعی لازم الاجرا صادر شود و به هر علتی این مجازات در مورد شخص به اجرا در نیاید. به عبارت دیگر،تاسیسی است که طبق آن،مجازاتی که در مدت معین متغیر،برحسب نوع جرم اجرا نشده است،دیگر نمیتواند نسبت به محکوم علیه اجرا شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنانچه مجرم پس از صدور حکم فرار کند یا به هر دلیلی حکم اجرا نشود،اگر محکومیت از نوع تعزیری باشد،پس از سپری شدن مدت مرور زمان مقرر،مجازات مشمول مرور زمان قرار گرفته و ساقط میشود.گفتنی است این مرور زمان فقط ساقط کننده مجازات است و باعث از بین رفتن محکومیت جزایی و در نتیجه از بین رفتن محکومیت از سجل کیفری نخواهد شد.در واقع مرور زمان مجازات از موارد اجرای اعتباری مجازات تلقی میگردد و بعد از تحقق آن،مجازات مورد حکم در مورد محکوم اجرا نشده،ولی مجازات اجرا شده تلقی میشود.بنابراین بعد از اجرای مرور زمان و عدم اجرای مجازات،اگر محکوم جرم دیگری مرتکب شود،مشمول تکرار جرم خواهد شد.گفتنی است مدت مرور زمان مجازات،طولانی تر از مدت مرور زمان تعقیب است زیرا در حالت اول،مجرم بودن متهم معلوم است اما در حالت دوم هنوز حکم قطعی صادر نشده و اصل برائت حاکم است.