نگرشی انتقادی و تحلیلی بر تبصرة 2 مادة 14 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 (جمع دیه و خسارت): تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 10 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== موادمرتبط == | == موادمرتبط == | ||
* ماده 14 قانون آیین دادرسی کیفری | * [[ماده 14 قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
* ماده 1 قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه | * [[ماده 1 قانون بیمه اجباری خسارات وارد شده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشی از وسایل نقلیه]] | ||
* ماده 115 قانون مجازات اسلامی | * [[ماده 115 قانون مجازات اسلامی]] | ||
[[رده:دیات]] | [[رده:دیات]] | ||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۸
نگرشی انتقادی و تحلیلی بر تبصرة 2 مادة 14 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 (جمع دیه و خسارت) نام مقاله ای از عباس کریمی، حسن بادینی و محمد مهدی جواهر کلام بوده که در شماره دهم (تابستان 1401) فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
در این مقاله، تبصرة 2 مادة 14 ق.آ.د.ک. با هدف تعیین قلمرو آن و مطالبة خسارت‌های مالی و غیرمالی ناشی از صدمات بدنی، در کنار دیه، نقد و تحلیل شده است. نتیجة حاصله این بود که دیه صرفاً اتلاف نفس یا عضو یا منافع را جبران می‌کند و خسارت‌های مادی و معنوی ناشی از آسیب بدنی از شمول دیه خارج بوده و براساس قواعد عمومی ضمان قهری و مستقل از دیه قابل جبران است، خواه میزان آنها از دیه بیشتر یا کمتر باشد. بنابراین، حکم مقرر در تبصرة 2 مادة یادشده مبنی بر عدم قابلیت مطالبة منافع ممکن‌الحصول و خسارت معنوی در کنار دیه و تعزیرات منصوص قابل انتقاد است و اصلاح آن ضروری می‌نماید. در وضعیت فعلی، رویة قضایی می‌تواند اطلاق حکم مقرر در این ماده را به خسارت‌های معمول و متعارف حمل کند و زیان معنوی و منافع ممکن‌الحصول غیرمعمول را در کنار دیه قابل جبران بشمارد.
کلیدواژه ها
- جمع دیه و خسارت
- خسارت بدنی
- خسارت مادی
- خسارت معنوی
- دیه