ماده ۷ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماده ۷ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان: نقل از اثرهایی که انتشار یافته است و استناد به آنها به مقاصد ادبی و علمی و فنی و آموزشی و تربیتی و به صورت انتقاد و تقریظ، با ذکر مأخذ [[در حدود متعارف]] مجاز است. | '''ماده ۷ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان''': نقل از اثرهایی که انتشار یافته است و استناد به آنها به مقاصد ادبی و علمی و فنی و آموزشی و تربیتی و به صورت انتقاد و تقریظ، با ذکر مأخذ [[در حدود متعارف]] مجاز است. | ||
تبصره - ذکر مأخذ در مورد جزوه هایی که برای تدریس در مؤسسات آموزشی توسط معلمان آنها تهیه و تکثیر میشود الزامی نیست مشروط بر اینکه جنبه انتفاعی نداشته باشد. | تبصره - ذکر مأخذ در مورد جزوه هایی که برای تدریس در مؤسسات آموزشی توسط معلمان آنها تهیه و تکثیر میشود الزامی نیست مشروط بر اینکه جنبه انتفاعی نداشته باشد. | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مطالعات تطبیقی == | == مطالعات تطبیقی == | ||
بند 1 ماده 10 کنوانسیون برن مقرر می کند که نقل قول از آثاری که قبلا به طور قانونی انتشار یافته است، مجاز است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد دوم) حقوق مالکیت ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5237288|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref> | بند 1 ماده 10 کنوانسیون برن مقرر می کند که [[نقل قول]] از آثاری که قبلا به طور قانونی انتشار یافته است، مجاز است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد دوم) حقوق مالکیت ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5237288|صفحه=|نام۱=سیدحسن|نام خانوادگی۱=میرحسینی|چاپ=2}}</ref> | ||
طبق | طبق «[[معیار سه گام]]» که در کنوانسیون برن بیان شده، استثنائات و محدودیت ها (از جمله محدودیت های مقرر در ماده 7) نباید به ضرر حقوق [[پدیدآورنده]] وضع شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تعامل حقوق مالکیت فکری و نفع عمومی|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5126708|صفحه=|نام۱=امین|نام خانوادگی۱=کاظمی|چاپ=1}}</ref> | ||
مصادیق استفاده منصفانه که از موارد استفاده مجاز از آثار بدون اجازه پدیدآورنده است، در قوانین ایران و آمریکا، هماهنگ با کنوانسیون برن است. استثنائا، نسخه برداری از کل اثر به مقاصد علمی و آموزشی یا استفاده شخصی که به موجب قانون ایران استفاده منصفانه و در نتیجه مجاز است، به نظر کارشناسان وایپو (سازمان جهانی مالکیت فکری) قابل ایراد است. 4987044 | مصادیق [[استفاده منصفانه]] که از موارد استفاده مجاز از آثار بدون اجازه پدیدآورنده است، در قوانین ایران و آمریکا، هماهنگ با کنوانسیون برن است. اما استثنائا، [[نسخه برداری]] از کل اثر به مقاصد علمی و آموزشی یا استفاده شخصی که به موجب قانون ایران [[استفاده منصفانه]] و در نتیجه مجاز است، به نظر کارشناسان وایپو ([[سازمان جهانی مالکیت فکری]]) قابل ایراد است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کیفری مالکیت ادبی و هنری در ایران و بررسی تطبیقی آن با آمریکا و قراردادهای بین المللی|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4987044|صفحه=|نام۱=ساناز|نام خانوادگی۱=الستی|چاپ=2}}</ref> | ||
== فلسفه و مبانی نظری ماده == | == فلسفه و مبانی نظری ماده == | ||
از موجبات پیشرفت فرهنگ و تمدن جوامع بشری، توسعه و گسترش امور علمی و آموزشی است. بنابراین، اگر این امر منوط به اجازه پدیدآورندگان آثار علمی و آموزشی شود، به دلیل احتمال عدم دسترسی به آثار یا عدم رضایت | از موجبات پیشرفت فرهنگ و تمدن جوامع بشری، توسعه و گسترش امور علمی و آموزشی است. بنابراین، اگر این امر منوط به اجازه [[پدیدآورنده|پدیدآورندگان]] آثار علمی و آموزشی شود، به دلیل احتمال عدم دسترسی به آثار یا عدم رضایت [[پدیدآورنده]]، مشکلات و موانعی بر سر راه توسعه و ترقی جامعه به وجود خواهد آمد. از این روست که قانون گذار، استفاده های آموزشی و علمی را از قلمرو اجازه پدیدآورنده خارج نموده است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5071184|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> به بیان دیگر، در کنار حقوق انحصاری اعطا شده به [[پدیدآورنده]]، قوانین ملی، در راستای [[منافع عمومی|منافع]] و [[مصالح عمومی]]، استثنائات و محدودیت هایی را بر این حقوق بار می کنند تا [[منافع جمعی]] نیز تامین شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فلسفه مالکیت فکری (بررسی تحلیلی تاریخچه، مبانی، مفهوم و مالکیت فکری)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4953920|صفحه=|نام۱=محسن|نام خانوادگی۱=خدمتگزار|چاپ=2}}</ref> از جمله این استثنائات، تکثیر یک اثر صرفا به منظور استفاده شخصی <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فلسفه مالکیت فکری (بررسی تحلیلی تاریخچه، مبانی، مفهوم و مالکیت فکری)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4931764|صفحه=|نام۱=محسن|نام خانوادگی۱=خدمتگزار|چاپ=2}}</ref> و [[نقل قول]] برای استفاده های علمی و آموزشی می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4772880|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> | ||
== | |||
== نکات توضیحی == | == نکات توضیحی == | ||
بدیهی است که بهره برداری های مذکور در ماده، مشروط بر این است که جنبه انتفاعی نداشته باشد. 5071168 | بدیهی است که بهره برداری های مذکور در این ماده، مشروط بر این است که جنبه انتفاعی نداشته باشد. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5071168|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> | ||
برخی از مصادیق از قبیل امور آموزشی که از استثنائات حقوق پدیدآورنده در محیط واقعی می باشند، در محیط اینترنتی نیز قابل اعمال است. 5085512 | برخی از مصادیق از قبیل امور آموزشی که از استثنائات حقوق [[پدیدآورنده]] در محیط واقعی می باشند، در محیط اینترنتی نیز قابل اعمال است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حمایت از کپی رایت|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=دانشگاه شهید بهشتی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5085512|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=اصفهانی|چاپ=}}</ref> | ||
تنها در جزوه هایی که برای تدریس در موسسات آموزشی توسط معلمان تهیه و تکثیر می شود، مشروط بر اینکه جنبه تجاری و انتفاعی نداشته باشد؛ ذکر ماخذ الزامی نیست. در سایر موارد، حتی در فرض جواز استفاده بدون اجازه | نکته حائز اهمیت این است که تنها در جزوه هایی که برای تدریس در موسسات آموزشی توسط معلمان تهیه و تکثیر می شود، مشروط بر اینکه جنبه تجاری و انتفاعی نداشته باشد؛ ذکر ماخذ الزامی نیست. در سایر موارد، حتی در فرض جواز استفاده بدون اجازه [[پدیدآورنده]] نیز ذکر ماخذ الزامی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5004156|صفحه=|نام۱=اکرم|نام خانوادگی۱=سالارپورگل ختمی|چاپ=1}}</ref> | ||
== | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۶
ماده ۷ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان: نقل از اثرهایی که انتشار یافته است و استناد به آنها به مقاصد ادبی و علمی و فنی و آموزشی و تربیتی و به صورت انتقاد و تقریظ، با ذکر مأخذ در حدود متعارف مجاز است.
تبصره - ذکر مأخذ در مورد جزوه هایی که برای تدریس در مؤسسات آموزشی توسط معلمان آنها تهیه و تکثیر میشود الزامی نیست مشروط بر اینکه جنبه انتفاعی نداشته باشد.
مواد مرتبط
ماده 10 کنوانسیون برن
مطالعات تطبیقی
بند 1 ماده 10 کنوانسیون برن مقرر می کند که نقل قول از آثاری که قبلا به طور قانونی انتشار یافته است، مجاز است.[۱]
طبق «معیار سه گام» که در کنوانسیون برن بیان شده، استثنائات و محدودیت ها (از جمله محدودیت های مقرر در ماده 7) نباید به ضرر حقوق پدیدآورنده وضع شوند.[۲]
مصادیق استفاده منصفانه که از موارد استفاده مجاز از آثار بدون اجازه پدیدآورنده است، در قوانین ایران و آمریکا، هماهنگ با کنوانسیون برن است. اما استثنائا، نسخه برداری از کل اثر به مقاصد علمی و آموزشی یا استفاده شخصی که به موجب قانون ایران استفاده منصفانه و در نتیجه مجاز است، به نظر کارشناسان وایپو (سازمان جهانی مالکیت فکری) قابل ایراد است. [۳]
فلسفه و مبانی نظری ماده
از موجبات پیشرفت فرهنگ و تمدن جوامع بشری، توسعه و گسترش امور علمی و آموزشی است. بنابراین، اگر این امر منوط به اجازه پدیدآورندگان آثار علمی و آموزشی شود، به دلیل احتمال عدم دسترسی به آثار یا عدم رضایت پدیدآورنده، مشکلات و موانعی بر سر راه توسعه و ترقی جامعه به وجود خواهد آمد. از این روست که قانون گذار، استفاده های آموزشی و علمی را از قلمرو اجازه پدیدآورنده خارج نموده است. [۴] به بیان دیگر، در کنار حقوق انحصاری اعطا شده به پدیدآورنده، قوانین ملی، در راستای منافع و مصالح عمومی، استثنائات و محدودیت هایی را بر این حقوق بار می کنند تا منافع جمعی نیز تامین شود. [۵] از جمله این استثنائات، تکثیر یک اثر صرفا به منظور استفاده شخصی [۶] و نقل قول برای استفاده های علمی و آموزشی می باشد.[۷]
نکات توضیحی
بدیهی است که بهره برداری های مذکور در این ماده، مشروط بر این است که جنبه انتفاعی نداشته باشد. [۸]
برخی از مصادیق از قبیل امور آموزشی که از استثنائات حقوق پدیدآورنده در محیط واقعی می باشند، در محیط اینترنتی نیز قابل اعمال است. [۹]
نکته حائز اهمیت این است که تنها در جزوه هایی که برای تدریس در موسسات آموزشی توسط معلمان تهیه و تکثیر می شود، مشروط بر اینکه جنبه تجاری و انتفاعی نداشته باشد؛ ذکر ماخذ الزامی نیست. در سایر موارد، حتی در فرض جواز استفاده بدون اجازه پدیدآورنده نیز ذکر ماخذ الزامی است.[۱۰]
منابع
- ↑ سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد دوم) حقوق مالکیت ادبی و هنری. چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5237288
- ↑ امین کاظمی. تعامل حقوق مالکیت فکری و نفع عمومی. چاپ 1. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5126708
- ↑ ساناز الستی. حقوق کیفری مالکیت ادبی و هنری در ایران و بررسی تطبیقی آن با آمریکا و قراردادهای بین المللی. چاپ 2. میزان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4987044
- ↑ حمید آیتی. حقوق آفرینش های ادبی و هنری. چاپ -. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5071184
- ↑ محسن خدمتگزار. فلسفه مالکیت فکری (بررسی تحلیلی تاریخچه، مبانی، مفهوم و مالکیت فکری). چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4953920
- ↑ محسن خدمتگزار. فلسفه مالکیت فکری (بررسی تحلیلی تاریخچه، مبانی، مفهوم و مالکیت فکری). چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4931764
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4772880
- ↑ حمید آیتی. حقوق آفرینش های ادبی و هنری. چاپ -. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5071168
- ↑ حسن اصفهانی. حمایت از کپی رایت. دانشگاه شهید بهشتی، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5085512
- ↑ اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5004156