ماده ۱۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 11 قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب 1348 را به ماده ۱۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸ منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نسخه برداری از اثرهای مورد حمایت این قانون مذکور در بند 1 از ماده 2 و ضبط برنامه های | '''ماده ۱۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان:''' [[نسخه برداری]] از [[اثر|اثرهای]] مورد حمایت این قانون مذکور در بند 1 از ماده 2 و ضبط برنامه های رادیویی و تلویزیونی، فقط در صورتی که برای استفاده شخصی و [[غیرانتفاعی]] باشد مجاز است. | ||
== توضیح واژگان == | |||
منظور از استفاده شخصی این است که استفاده باید به نحوی باشد که جنبه خصوصی داشته و متضمن استفاده برای اجرای عمومی، اعمال و نمایش عموم یا درج آن در برنامه های کابلی نباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4999596|صفحه=|نام۱=اکرم|نام خانوادگی۱=سالارپورگل ختمی|چاپ=1}}</ref> | |||
== مطالعات تطبیقی == | |||
در حقوق فرانسه، مانند حقوق ایران، استفاده خانوادگی از مصادیق استفاده شخصی است و در نتیجه مجاز دانسته شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4773044|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> با این تفاوت که در ماده 41 قانون [[حق مؤلف|حق مولف]] فرانسه، با مجاز دانستن نمایش های خصوصی و [[غیرانتفاعی]] در محافل خانوادگی، مفهومی روشن تر و گسترده تر از کلمه «شخصی و خصوصی»، نسبت به قانون ایران ارائه شده است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5071200|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
بند 1 از ماده 2 چنین است: کتاب و رساله و جزوه و نمایشنامه و هر نوشته دیگر علمی و فنی و ادبی و هنری. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4780028|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> | |||
ماده 11 فقط اشاره به «[[نسخه برداری]]» برای «استفاده شخصی و [[غیرانتقاعی]]» دارد و موارد انتفاعی را شامل نمی شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4780028|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> | |||
== انتقادات == | |||
بهتر آن بود که قانون گذار، به جای «استفاده شخصی»، از واژه «خصوصی و خانوادگی» استفاده می کرد و در مورد اجرا و نمایش مستقیم اثر در محافل خانوادگی نیز به مجاز بودن آن تصریح می نمود تا جای ابهامی باقی نماند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4773044|صفحه=|نام۱=سیدعباس|نام خانوادگی۱=حسینی نیک|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۸
ماده ۱۱ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان: نسخه برداری از اثرهای مورد حمایت این قانون مذکور در بند 1 از ماده 2 و ضبط برنامه های رادیویی و تلویزیونی، فقط در صورتی که برای استفاده شخصی و غیرانتفاعی باشد مجاز است.
توضیح واژگان
منظور از استفاده شخصی این است که استفاده باید به نحوی باشد که جنبه خصوصی داشته و متضمن استفاده برای اجرای عمومی، اعمال و نمایش عموم یا درج آن در برنامه های کابلی نباشد.[۱]
مطالعات تطبیقی
در حقوق فرانسه، مانند حقوق ایران، استفاده خانوادگی از مصادیق استفاده شخصی است و در نتیجه مجاز دانسته شده است.[۲] با این تفاوت که در ماده 41 قانون حق مولف فرانسه، با مجاز دانستن نمایش های خصوصی و غیرانتفاعی در محافل خانوادگی، مفهومی روشن تر و گسترده تر از کلمه «شخصی و خصوصی»، نسبت به قانون ایران ارائه شده است.[۳]
نکات توضیحی
بند 1 از ماده 2 چنین است: کتاب و رساله و جزوه و نمایشنامه و هر نوشته دیگر علمی و فنی و ادبی و هنری. [۴]
ماده 11 فقط اشاره به «نسخه برداری» برای «استفاده شخصی و غیرانتقاعی» دارد و موارد انتفاعی را شامل نمی شود.[۵]
انتقادات
بهتر آن بود که قانون گذار، به جای «استفاده شخصی»، از واژه «خصوصی و خانوادگی» استفاده می کرد و در مورد اجرا و نمایش مستقیم اثر در محافل خانوادگی نیز به مجاز بودن آن تصریح می نمود تا جای ابهامی باقی نماند. [۶]
منابع
- ↑ اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4999596
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4773044
- ↑ حمید آیتی. حقوق آفرینش های ادبی و هنری. چاپ -. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5071200
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4780028
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4780028
- ↑ سیدعباس حسینی نیک. سیاست جنایی ایران در حمایت از حقوق تألیف و نشر (سیاست تقنینی، سیاست قضایی، سیاست اداری). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4773044