ماده ۱۲۵ قانون مدنی

هر گاه طبقه‌ی تحتانی مال کسی باشد و طبقه‌ی فوقانی مال دیگری، هر یک از آن‌ها می‌تواند به طور متعارف در حصه‌ی اختصاصی خود تصرف بکند لیکن نسبت به سقف دو طبقه، هر یک از مالکین طبقه فوقانی و تحتانی می‌تواند در کف یا سقف طبقه‌ی اختصاصی خود، به طور متعارف، آن اندازه تصرف نماید که مزاحم حق دیگری نباشد.

توضیح واژگان

به اعمال یا رسوماتی نهادینه شده در اجتماع، به طوری که عمل به آنها را، الزام آور بدانند؛ عرف گویند.

کلیات توضیحی تفسیری دکترین

تصرف در سقف طبقه تحتانی، و کف طبقه فوقانی املاک مشترک، منجر به محدود شدن حقوق شریک دیگر می گردد.

هر یک از مالکان، می تواند نسبت به حصه اختصاصی خود، هرگونه تصرفی را بنماید؛ اما نسبت به قسمت های مشترک، تصرف هر یک از آنها، نباید منجر به ایجاد مزاحمت برای سایرین گردد.

در طبقات هر ساختمان، هم قسمت های اختصاصی وجود دارد؛ و هم قسمت های مشترک. مالکیت مشترک، نسبت به کف و سقف های اینگونه املاک، برقرار است.

اگر مالک طبقه بالا، در ملک خود تصرفاتی نماید؛ که بر اثر سنگینی زیاد کالا، کف منزل او، و سقف مالک طبقه زیرین، تخریب گردد؛ ضامن است.

سوابق فقهی

در رابطه با سقف های مشترک آپارتمان ها، هیچ یک از مالکان طبقه بالا و پایین، نمی تواند دیگری را، ملزم به تعمیر ملک نماید.

هر گاه طبقه‌ی تحتانی، مال کسی باشد؛ و طبقه‌ی فوقانی مال دیگری، هر یک از آن‌ها می‌تواند به طور متعارف، در حصه‌ی اختصاصی خود تصرف بکند؛ لیکن نسبت به سقف دو طبقه، هر یک از مالکین طبقه فوقانی و تحتانی، می‌تواند در کف یا سقف طبقه‌ی اختصاصی خود، به طور متعارف، آن اندازه تصرف نماید؛ که مزاحم حق دیگری نباشد.