رای وحدت رویه شماره 71 مورخ 1353/08/29 هیات عمومی دیوان عالی کشور (تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره | '''رای وحدت رویه شماره ۷۱ مورخ ۱۳۵۳/۰۸/۲۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است):'''نظر به این که [[ماده ۱ قانون روابط مالک و مستأجر مصوب 1339|ماده (۱) قانون روابط مالک و مستأجر]] صراحت دارد بر این که (هر محلی که برای پیشه و کسب و [[تجارت]] یا سکنی تا به حال [[اجاره]] داده شده یا بعداً اجاره داده شود مشمول مقررات این قانون خواهد بود) و به موجب [[ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339|ماده (۲۶)]] کلیه [[مقررات]] و [[قانون|قوانینی]] که با مفاد این قانون مغایر باشد ملغی گردیده و قوانین مزبور فقط در مواردی که از شمول این قانون خارج است اعتبار دارد و با التفات به این که [[ماده 23 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339|تبصره (۱) ماده (۲۳)]] در مواردی که از شمول این قانون روابط مالک و [[مستأجر]] را حتی به [[رأی قطعی|احکام قطعی]] که هنوز اجرا نگردیده تسرّی داده‌است و با توجه به مفاد [[ماده 562 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده (۵۶۲) آیین دادرسی مدنی]] که مقرر می‌دارد احکام و قرارها باید اساساً طبق قانونی که در زمان صدور آن لازم العمل است صادر گردد بنا به جهات مذکور قانون روابط [[مالک]] و مستأجر در نقاطی که در تاریخ صدور رأی لازم العمل باشد به کلیه [[دعاوی]] که قبلاً طرح شده و در جریان است نیز تسرّی خواهد داشت. این رأی طبق قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ لازمالرعایه خواهد بود. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
[[ماده | * [[ماده ۱ قانون روابط مالک و مستأجر مصوب 1339]] | ||
* [[ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339]] | |||
* [[ماده 23 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339]] | |||
* [[ماده 562 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
[[اجاره]] | |||
* [[اجاره]] | |||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال ۱۳۵۳]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۹
رای وحدت رویه شماره ۷۱ مورخ ۱۳۵۳/۰۸/۲۹ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (تسری قانون روابط مالک و مستأجر به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است):نظر به این که ماده (۱) قانون روابط مالک و مستأجر صراحت دارد بر این که (هر محلی که برای پیشه و کسب و تجارت یا سکنی تا به حال اجاره داده شده یا بعداً اجاره داده شود مشمول مقررات این قانون خواهد بود) و به موجب ماده (۲۶) کلیه مقررات و قوانینی که با مفاد این قانون مغایر باشد ملغی گردیده و قوانین مزبور فقط در مواردی که از شمول این قانون خارج است اعتبار دارد و با التفات به این که تبصره (۱) ماده (۲۳) در مواردی که از شمول این قانون روابط مالک و مستأجر را حتی به احکام قطعی که هنوز اجرا نگردیده تسرّی داده‌است و با توجه به مفاد ماده (۵۶۲) آیین دادرسی مدنی که مقرر می‌دارد احکام و قرارها باید اساساً طبق قانونی که در زمان صدور آن لازم العمل است صادر گردد بنا به جهات مذکور قانون روابط مالک و مستأجر در نقاطی که در تاریخ صدور رأی لازم العمل باشد به کلیه دعاوی که قبلاً طرح شده و در جریان است نیز تسرّی خواهد داشت. این رأی طبق قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ لازمالرعایه خواهد بود.
مواد مرتبط
- ماده ۱ قانون روابط مالک و مستأجر مصوب 1339
- ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339
- ماده 23 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1339
- ماده 562 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318