ماده ۳۰ قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن رویه قضایی) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
كارفرمايان موظفند از كليه وجوه و مزاياي مذكور در بند 5 ماده 2 اين قانون حق بيمه مقرر را كسر و | '''ماده 30 قانون تامین اجتماعی:''' كارفرمايان موظفند از كليه وجوه و مزاياي مذكور در بند 5 ماده 2 اين قانون حق بيمه مقرر را كسر و به اضافه سهم خود به سازمان پرداخت نمايند. | ||
== نکات توضیحی تکمیلی دکترین == | |||
منظور از عبارت بیمه نمودن [[کارگر]] در حقیقت پرداخت حق بیمه است زیرا کارگر خود به خود بیمه می باشد. بنابراین [[کارفرما]] باید حق بیمه کارگران را پرداخت نماید در غیر این صورت علاوه بر وصول قهری حق بیمه متخلف تحت تعقیب کیفری قرار می گیرد. بنابر این تخلف کارفرما بیمه نکردن کارگر نیست بلکه کسر نکردن حق بیمه و پرداخت آن است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تأمین اجتماعی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3596832|صفحه=|نام۱=کورش|نام خانوادگی۱=استوارسنگری|چاپ=3}}</ref> نکته مهم در دریافت کارگران که مشمول حق بیمه می شود حداقل و حد اکثز دستمزد مشمول مالیات است بدین معنا که حقوقی که مشمول پرداخت حق بیمه می شود نباید از حد اقل دستمزد قانونی که که هر سال توسط شورای عالی کار تعیین می شود کمتر باشد. لازم به ذکر است سقف حد اکثر حقوقی که مشمول حق بیمه می شود نیز هر سال توسط [[شورای عالی تامین اجتماعی]] تعیین می شود و حق بیمه شامل مازاد بر سقف تعیین شده نمی شود. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تأمین اجتماعی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3598704|صفحه=|نام۱=کورش|نام خانوادگی۱=استوارسنگری|چاپ=3}}</ref> | |||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای وحدت رویه شماره 720 مورخ 1390/3/3 صلاحیت سازمان تأمین اجتماعی محل در رسیدگی به درخواست الزام کارفرما به پرداخت حق بیمه ایام اشتغال بیمه شده]] | |||
* [[رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تکلیف سازمان تأمین اجتماعی به بیمه نمودن مشمولان مقررات تأمین اجتماعی|رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تکلیف سازمان تأمین اجتماعی به بیمه نمودن مشمولان مقررات تأمین اجتماعی(شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۵۰۰۴۹۰)]] | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون تامین اجتماعی]] | [[رده:مواد قانون تامین اجتماعی]] | ||
[[رده:وظایف کارفرمایان]] | [[رده:وظایف کارفرمایان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۸
ماده 30 قانون تامین اجتماعی: كارفرمايان موظفند از كليه وجوه و مزاياي مذكور در بند 5 ماده 2 اين قانون حق بيمه مقرر را كسر و به اضافه سهم خود به سازمان پرداخت نمايند.
نکات توضیحی تکمیلی دکترین
منظور از عبارت بیمه نمودن کارگر در حقیقت پرداخت حق بیمه است زیرا کارگر خود به خود بیمه می باشد. بنابراین کارفرما باید حق بیمه کارگران را پرداخت نماید در غیر این صورت علاوه بر وصول قهری حق بیمه متخلف تحت تعقیب کیفری قرار می گیرد. بنابر این تخلف کارفرما بیمه نکردن کارگر نیست بلکه کسر نکردن حق بیمه و پرداخت آن است.[۱] نکته مهم در دریافت کارگران که مشمول حق بیمه می شود حداقل و حد اکثز دستمزد مشمول مالیات است بدین معنا که حقوقی که مشمول پرداخت حق بیمه می شود نباید از حد اقل دستمزد قانونی که که هر سال توسط شورای عالی کار تعیین می شود کمتر باشد. لازم به ذکر است سقف حد اکثر حقوقی که مشمول حق بیمه می شود نیز هر سال توسط شورای عالی تامین اجتماعی تعیین می شود و حق بیمه شامل مازاد بر سقف تعیین شده نمی شود. [۲]
رویه های قضایی
- رای وحدت رویه شماره 720 مورخ 1390/3/3 صلاحیت سازمان تأمین اجتماعی محل در رسیدگی به درخواست الزام کارفرما به پرداخت حق بیمه ایام اشتغال بیمه شده
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تکلیف سازمان تأمین اجتماعی به بیمه نمودن مشمولان مقررات تأمین اجتماعی(شماره دادنامه۹۲۰۹۹۷۰۹۰۱۵۰۰۴۹۰)
منابع
- ↑ کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3596832
- ↑ کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3598704