ماده 127 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
(ابرابزار) |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۱۲۶ قانون امور حسبی]] | * [[ماده ۱۲۶ قانون امور حسبی]] | ||
* [[ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] | * [[ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مواد قانون امور حسبی]] | [[رده:مواد قانون امور حسبی]] | ||
[[رده:رسیدگی به امور غایب مفقودالاثر]] | [[رده:رسیدگی به امور غایب مفقودالاثر]] | ||
[[رده:غایب مفقودالاثر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۲
ماده ۱۲۷ قانون امور حسبی: هرگاه آخرین اقامتگاه غایب در خارج از ایران باشد دادگاهی برای رسیدگی به امور غایب صالح است که آخرین محل سکونت غایب در حوزه آن دادگاه بوده.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
اقامتگاه: اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز امور او اقامتگاه محسوب است. اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود.[۱]
غایب مفقودالاثر: به کسی که در زمانی طولانی غیرمتعارف نسبت به حیات و مماتش خبری نباشد؛ مفقودالاثر گویند.[۲] به عبارت دیگر به شخصی که در گذشته حیات او معلوم بوده ولی به خاطر موقعیت فعلی در بقای او تردید وجود دارد؛ مفقودالاثر گویند.[۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
چنانچه تاجر ایرانی در پاریس تجارتخانه و اقامت داشته و مفقودالاثر شده و چند سال قبل از واقعه چند ماه در تهران سکونت داشته باشد درخواست تعیین امین برای اداره دارایی او دادگاه شهرستان تهران است که امین انتخاب می‌نماید.[۴]
منابع
- ↑ ماده 1002 قانون مدنی
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 208972
- ↑ محمد امینیان مدرس. مفقودان و ایثارگران از دیدگاه حقوقی و قوانین حمایتی. چاپ 1. آستان قدس رضوی، 1380. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 73508
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 327456