ماده 128 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «ماده 128 قانون امور حسبی: هرگاه غائب در ایران اقامتگاه یا محل سکنی نداشته یا اقامتگاه و محل سکنای او در ایران معلوم نباشد دادگاه محلی برای رسیدگی بامور غائب صالح است که ورثه غائب در آن محل اقامت یا سکنی دارند.» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماده | '''ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی''': هرگاه [[غایب مفقودالاثر|غایب]] در ایران [[اقامتگاه]] یا محل سکنی نداشته یا اقامتگاه و محل سکنای او در ایران معلوم نباشد دادگاه محلی برای رسیدگی بامور غایب صالح است که ورثه غایب در آن محل اقامت یا سکنی دارند. | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۱۲۷ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده ۱۲۶ قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده ۱۲۹ قانون امور حسبی]] | |||
== توضیح واژگان == | |||
غایب مفقودالاثر: به کسی که در زمانی طولانی غیرمتعارف نسبت به حیات و مماتش خبری نباشد؛ مفقودالاثر گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مدنی (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=208972|صفحه=|نام۱=سیدعلی|نام خانوادگی۱=حائری شاه باغ|چاپ=3}}</ref> به عبارت دیگر به شخصی که در گذشته حیات او معلوم بوده ولی به خاطر موقعیت فعلی در بقای او تردید وجود دارد؛ مفقودالاثر گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مفقودان و ایثارگران از دیدگاه حقوقی و قوانین حمایتی|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=آستان قدس رضوی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=73508|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=امینیان مدرس|چاپ=1}}</ref> | |||
اقامتگاه:اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز امور او اقامتگاه محسوب است. اقامتگاه [[اشخاص حقوقی]] مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود.<ref>ماده 1002 قانون مدنی</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
چنانچه غایب چندین ورثه داشته باشد که بعضی از آن‌ها در حوزه ای اقامت داشته باشند و بعضی از آن‌ها در حوزه دیگر چنان‌که از مواد مربوط می‌توان استنباط کرد دادگاه هر یک از حوزه‌هایی که افراد ورثه در آن اقامت دارند صالح برای درخوایت تعیین امین می‌باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=پایدار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=327472|صفحه=|نام۱=سیدجلال الدین|نام خانوادگی۱=مدنی|چاپ=5}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
فرض ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی در موردی است که در ایران برای غایب مفقودالاثر اقامتگاه یا محل سکنی مشخص نباشد. به این ترتیب که یا در ایران اقامتگاه و محل سکنی ندارد یا این که چنین اقامتگاه و محل سکنایی در واقع وجود دارد ولی معلوم نباشد در این حالت دادگاه محلی که ورثه غایب در آن محل اقامتگاه دارند صالح می‌باشد. در صورتی که ورثه در ایران اقامتگاه نداشته باشند دادگاه محل سکنای ورثه صلاحیت خواهد داشت.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6487748|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون امور حسبی]] | |||
[[رده:غایب مفقودالاثر]] | |||
[[رده:رسیدگی به امور غایب مفقودالاثر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۳
ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی: هرگاه غایب در ایران اقامتگاه یا محل سکنی نداشته یا اقامتگاه و محل سکنای او در ایران معلوم نباشد دادگاه محلی برای رسیدگی بامور غایب صالح است که ورثه غایب در آن محل اقامت یا سکنی دارند.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
غایب مفقودالاثر: به کسی که در زمانی طولانی غیرمتعارف نسبت به حیات و مماتش خبری نباشد؛ مفقودالاثر گویند.[۱] به عبارت دیگر به شخصی که در گذشته حیات او معلوم بوده ولی به خاطر موقعیت فعلی در بقای او تردید وجود دارد؛ مفقودالاثر گویند.[۲]
اقامتگاه:اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز امور او اقامتگاه محسوب است. اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود.[۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
چنانچه غایب چندین ورثه داشته باشد که بعضی از آن‌ها در حوزه ای اقامت داشته باشند و بعضی از آن‌ها در حوزه دیگر چنان‌که از مواد مربوط می‌توان استنباط کرد دادگاه هر یک از حوزه‌هایی که افراد ورثه در آن اقامت دارند صالح برای درخوایت تعیین امین می‌باشد.[۴]
نکات توضیحی
فرض ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی در موردی است که در ایران برای غایب مفقودالاثر اقامتگاه یا محل سکنی مشخص نباشد. به این ترتیب که یا در ایران اقامتگاه و محل سکنی ندارد یا این که چنین اقامتگاه و محل سکنایی در واقع وجود دارد ولی معلوم نباشد در این حالت دادگاه محلی که ورثه غایب در آن محل اقامتگاه دارند صالح می‌باشد. در صورتی که ورثه در ایران اقامتگاه نداشته باشند دادگاه محل سکنای ورثه صلاحیت خواهد داشت.[۵]
منابع
- ↑ سیدعلی حائری شاه باغ. شرح قانون مدنی (جلد دوم). چاپ 3. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 208972
- ↑ محمد امینیان مدرس. مفقودان و ایثارگران از دیدگاه حقوقی و قوانین حمایتی. چاپ 1. آستان قدس رضوی، 1380. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 73508
- ↑ ماده 1002 قانون مدنی
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 327472
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6487748