ماده 160 قانون امور حسبی

ماده ۱۶۰ قانون امور حسبی: بعد از قطعیت حکم موت فرضی تامیناتی که از امین یا ورثه گرفته شده‌است مرتفع می‌شود.

مواد مرتبط

• ماده ۱۰۲۶ قانون مدنی

توضیح واژگان

حکم: در صورتی که رای دادگاه راجع به ماهیت دعوا بوده و قاطع باشد حکم نامیده می‌شود.

موت فرضی: به وضعیتی که مرگ کسی قطعی نبوده ولی به جهت پایان دادن به یک وضعیت متزلزل حقوقی، فوت او مفروض گردد؛ موت فرضی گویند.

امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می‌کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می‌شود که مال غیر را به نفع مالک آن نگهداری می‌کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از عقود مذکور در قانون است، اطلاق می‌گردد.

ورثه: به کسی می‌گویند که درصورت برخورداری از شرایط ارث و مبری بودن از موانع ارث بری، ترکه میت به او انتقال می‌یابد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بعد از صدور حکم موت فرضی، وارثان مالک محسوب می‌شوند و دارایی و اموال غایب به حکم قانون به آنان منتقل می‌شود، نه ضامن معرفی می‌کنند و نه تضمین دیگری از آنان گرفته می‌شود. تضمینات قبلی نیز مرتفع می‌شود زیرا با انقضای مدتی که مانند غایب در آن مدت زنده نمی‌ماند و صدور حکم موت فرضی، ارث محقق می‌شود و اموال و دارایی غایب بابت سهم الارث به ورثه داده می‌شود و از کسانی که، ولو به ظاهر، مالک شناخته می‌شوند نباید تضمین گرفت. البته به نظر می‌رسد که مقصود قانونگذار از زوال تامینات هنگامی است که یا خسارتی بر اموال وارد نشده یا در صورت ورود جبران شده باشد؛ بنابراین نخست باید مسئله ورود خسارت یا عدم ورود آن بررسی و آن گاه دربارهٔ ارتفاع تأمین و تضمین تصمیم گرفته شود.