ماده 70 قانون تامین خدمات اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده 70 قانون تامین خدمات اجتماعی:''' بیمه شدگانی که طبق نظر پزشک معالج غیرقابل علاج تشخیص داده می شوند پس از انجام خدمات توان بخشی و اعلام نتیجه توان بخشی یا اشتغال چنانچه طبق نظر کمیسیونهای پزشکی مذکور در ماده ۹۱ این قانون توانائی خود را کلا یا بعضاً از دست داده باشند به ترتیب زیر با آنها رفتار خواهد شد: | '''ماده 70 قانون تامین خدمات اجتماعی:''' بیمه شدگانی که طبق نظر پزشک معالج غیرقابل علاج تشخیص داده می شوند پس از انجام خدمات توان بخشی و اعلام نتیجه توان بخشی یا اشتغال چنانچه طبق نظر کمیسیونهای پزشکی مذکور در ماده ۹۱ این قانون توانائی خود را کلا یا بعضاً از دست داده باشند به ترتیب زیر با آنها رفتار خواهد شد: | ||
الف - هرگاه درجه کاهش قدرت کار بیمه شده شصت و شش درصد و بیشتر باشد از کار افتاده کلی شناخته می شود. | الف - هرگاه درجه کاهش قدرت کار بیمه شده شصت و شش درصد و بیشتر باشد [[از کار افتاده کلی]] شناخته می شود. | ||
ب - چنانچه میزان کاهش قدرت کار بیمه شده بین سی و سه تا شصت و شش درصد و به علت حادثه ناشی از کار باشد از کار افتاده جزئی شناخته میشود. | ب - چنانچه میزان کاهش قدرت کار بیمه شده بین سی و سه تا شصت و شش درصد و به علت حادثه ناشی از کار باشد [[از کار افتاده جزئی]] شناخته میشود. | ||
ج - اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه شده بین ده تا سی و سه درصد بوده و موجب آن حادثه ناشی از کار باشد استحقاق دریافت غرامت نقص مقطوع را خواهد داشت. | ج - اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه شده بین ده تا سی و سه درصد بوده و موجب آن حادثه ناشی از کار باشد استحقاق [[دریافت غرامت]] نقص مقطوع را خواهد داشت. | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
قانون گذار عدم توانایی بیمه شده به جهت کاهش قدرت کار به میزان شصت و شش درصد و بیشتر و عدم کسب بیش از یک سوم درآمد قبلی را ملاک از کار افتادگی می داند اما باید اذعان داشت ملاک اصلی درجه کاهش قدرت کار بیمه شده است چون مرجه تشخیص از کار افتادگی کمیسیون پزشکی موضوع ماده 91 قانون تامین اجتماعی است. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تأمین اجتماعی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3600416|صفحه=|نام۱=کورش|نام خانوادگی۱=استوارسنگری|چاپ=3}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}}{{پانویس}} | |||
[[رده:مواد قانون تامین اجتماعی]] | [[رده:مواد قانون تامین اجتماعی]] | ||
[[رده:از کار افتادگی کلی]] | [[رده:از کار افتادگی کلی]] | ||
[[رده:از کار افتادگی جزئی]] | [[رده:از کار افتادگی جزئی]] | ||
[[رده:غرامت نقص مقطوع]] | [[رده:غرامت نقص مقطوع]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۸
ماده 70 قانون تامین خدمات اجتماعی: بیمه شدگانی که طبق نظر پزشک معالج غیرقابل علاج تشخیص داده می شوند پس از انجام خدمات توان بخشی و اعلام نتیجه توان بخشی یا اشتغال چنانچه طبق نظر کمیسیونهای پزشکی مذکور در ماده ۹۱ این قانون توانائی خود را کلا یا بعضاً از دست داده باشند به ترتیب زیر با آنها رفتار خواهد شد:
الف - هرگاه درجه کاهش قدرت کار بیمه شده شصت و شش درصد و بیشتر باشد از کار افتاده کلی شناخته می شود.
ب - چنانچه میزان کاهش قدرت کار بیمه شده بین سی و سه تا شصت و شش درصد و به علت حادثه ناشی از کار باشد از کار افتاده جزئی شناخته میشود.
ج - اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه شده بین ده تا سی و سه درصد بوده و موجب آن حادثه ناشی از کار باشد استحقاق دریافت غرامت نقص مقطوع را خواهد داشت.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
قانون گذار عدم توانایی بیمه شده به جهت کاهش قدرت کار به میزان شصت و شش درصد و بیشتر و عدم کسب بیش از یک سوم درآمد قبلی را ملاک از کار افتادگی می داند اما باید اذعان داشت ملاک اصلی درجه کاهش قدرت کار بیمه شده است چون مرجه تشخیص از کار افتادگی کمیسیون پزشکی موضوع ماده 91 قانون تامین اجتماعی است. [۱]
منابع
- ↑ کورش استوارسنگری. حقوق تأمین اجتماعی. چاپ 3. میزان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3600416