ماده 241 قانون امور حسبی

ماده ۲۴۱ قانون امور حسبی: قیم محجور و امین غایب نمی‌توانند ترکه و دیون را به‌طور مطلق قبول نمایند ولی می‌توانند مطابق صورت تحریر ترکه قبول کنند.

مواد مرتبط

• ماده ۲۴۰ قانون امور حسبی

توضیح واژگان

قیم: به کسی که به سفارش دادستان، برای حمایت از محجور، و نگهداری از او و اداره اموال وی تعیین می‌گردد؛ قیم گویند.

محجور: به کسی که حق تصرف در اموالش را ندارد، محجور گویند.

امین: در لغت به معنای امانت دار و کسی است که مردم به علت درستکاری به او اعتماد می‌کنند و در اصطلاح حقوقی امین دارای دو معنا است یکی به معنای خاص است و به کسی گفته می‌شود که مال غیر را به نفع مالک آن نگهداری می‌کند، خواه در مقابل حفظ مال از مالک اجرت دریافت کند یا مجانا امانت مال را به عهده بگیرد و دیگری هم به معنای عام است و به کلیه کسانی که وضع ید آنان بر مال دیگری، قانونی و ناشی از عقود مذکور در قانون است، اطلاق می‌گردد.

غایب مفقودالاثر: کسی است که از غیبت او مدت بالنسبه مدیدی گذشته و از او به هیچ وجه خبری نباشد.

ترکه: یعنی قسمت مثبت دارایی به جامانده از متوفی.

دین: مال کلی ثابت در ذمه یک فرد، به نفع افراد دیگر را که به یکی از اسباب صحیح پدید می‌آید، دین می‌گویند.

تحریر ترکه: عبارت است از تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی.

فلسفه و مبانی نظری ماده

دلیل این که افراد مذکور در ماده ۲۴۱ قانون امور حسبی نمی‌توانند ترکه و دیون را به‌طور مطلق قبول کنند این است که قبول ترکه به‌طور مطلق به وسیله قیم و امین غایب ممکن است مسئولیتی برای غایب و محجور ایجاد نماید. بدون آن که فایده ای تصور شود این است که قیم فقط می‌تواند مطابق صورت تحریر ترکه قبول نماید.