ماده 285 قانون امور حسبی: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۸۵ قانون امور حسبی''': در صورتی که نظامی یا کسی که در ارتش اشتغال به کاری دارد بیمار یا مجروح باشد ممکن است وصیت خود را در حضور رئیس بهداری ارتش و مدیر بیمارستان که موصی آنجاست اظهار نماید. | '''ماده ۲۸۵ قانون امور حسبی''': در صورتی که نظامی یا کسی که در ارتش اشتغال به کاری دارد بیمار یا مجروح باشد ممکن است وصیت خود را در حضور رئیس بهداری ارتش و مدیر بیمارستان که موصی آنجاست اظهار نماید. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده 284 قانون امور حسبی]] | |||
* [[ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی]] | * [[ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی]] | ||
* [[ماده ۲۸۶ قانون امور حسبی]] | * [[ماده ۲۸۶ قانون امور حسبی]] | ||
* [[ماده ۲۸۸ قانون امور حسبی]] | * [[ماده ۲۸۸ قانون امور حسبی]] | ||
* [[ماده ۲۸۹ قانون امور حسبی]] | * [[ماده ۲۸۹ قانون امور حسبی]] | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=294796|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=2}}</ref> | وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (وصیت)|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=294796|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=2}}</ref> | ||
== نکات تفسیری دکترین ماده 285 قانون امور حسبی == | |||
== نکات | |||
از مقایسه ماده ۲۸۴ با ۲۸۵ [[قانون امور حسبی]] باید به آن توجه داست این است که ملاک ثبوت وصیت شفاهی موصی همان دو شاهد مرد است چنانکه [[ماده ۲۸۷ قانون امور حسبی|ماده ۲۸۷]] نیز بر این مطلب تأکید دارد که وصیت شفاهی موصی با حضور دو شاهد مرد واقع میشود. این ماده مقرر میدارد: در سایر موارد مذکور در ماده ۲۸۳ موصی میتواند در حضور دو نفر گواه وصیت خود را اظهار نماید و یکی از دو گواه، اظهارات او را با تعیین تاریخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصیت نوشته موصی و گواه را امضا مینمایند و اگر موصی نتواند امضا کند گواهها این نکته را در وصیت نامه قید میکنند. از ماده ۲۸۷ که با اشاره به [[ماده ۲۸۲ قانون امور حسبی|ماده ۲۸۲]] از معتبر بودن وصیت شفاهی با حضور دو شاهد سخن میگوید و در ماده ۲۸۳ از وصیت در زمان جنگ یا خطر مرگ فوری سخن به میان آمدهاست، دانسته میشود که مفاد دو ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ را نیز باید مشمول حکم ماده ۲۸۷ دانست و گفت که حضور دو شاهد، برای معتبر بودن وصیت شفاهی موصی، ضروری است و وجود افسر یا هم ردیف او در حکم ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی، از اوصاف فرعی حکم است. در مقابل، حضور دو گواه، از اوصاف اصلی حکم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=797956|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref> | از مقایسه ماده ۲۸۴ با ۲۸۵ [[قانون امور حسبی]] باید به آن توجه داست این است که ملاک ثبوت وصیت شفاهی موصی همان دو شاهد مرد است چنانکه [[ماده ۲۸۷ قانون امور حسبی|ماده ۲۸۷]] نیز بر این مطلب تأکید دارد که وصیت شفاهی موصی با حضور دو شاهد مرد واقع میشود. این ماده مقرر میدارد: در سایر موارد مذکور در ماده ۲۸۳ موصی میتواند در حضور دو نفر گواه وصیت خود را اظهار نماید و یکی از دو گواه، اظهارات او را با تعیین تاریخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصیت نوشته موصی و گواه را امضا مینمایند و اگر موصی نتواند امضا کند گواهها این نکته را در وصیت نامه قید میکنند. از ماده ۲۸۷ که با اشاره به [[ماده ۲۸۲ قانون امور حسبی|ماده ۲۸۲]] از معتبر بودن وصیت شفاهی با حضور دو شاهد سخن میگوید و در ماده ۲۸۳ از وصیت در زمان جنگ یا خطر مرگ فوری سخن به میان آمدهاست، دانسته میشود که مفاد دو ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ را نیز باید مشمول حکم ماده ۲۸۷ دانست و گفت که حضور دو شاهد، برای معتبر بودن وصیت شفاهی موصی، ضروری است و وجود افسر یا هم ردیف او در حکم ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی، از اوصاف فرعی حکم است. در مقابل، حضور دو گواه، از اوصاف اصلی حکم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=797956|صفحه=|نام۱=احمدعلی|نام خانوادگی۱=حمیتی واقف|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی ماده 285 قانون امور حسبی == | |||
== نکات توضیحی == | در [[ماده 284 قانون امور حسبی]] فرضی در نظر گرفته شده که نظامیان و کارکنان نیروهای مسلح بیمار یا مجروح نباشند، اگر این اشخاص بیمار یا مجروح باشند مشمول ماده ۲۸۵ همان قانون قرار میگیرند. در این صورت این اشخاص میتوانند وصیت خود را در حضور رئیس بهداری نیروهای مصلح و مدیر بیمارستان (توما) که موصی آنجاست اظهار نمایند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=کتاب آوا|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6649748|صفحه=|نام۱=محمدمجتبی|نام خانوادگی۱=رودیجانی|چاپ=1}}</ref> | ||
در ماده | == نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 285 قانون امور حسبی == | ||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# وصیت بهوسیله بیماران یا مجروحان در ارتش میتواند در شرایط خاص انجام شود. | |||
# در صورت بیماری یا جراحت، نظامیها میتوانند وصیت خود را اعلام کنند. | |||
# حضور رئیس بهداری ارتش برای ثبت وصیت در این شرایط الزامی است. | |||
# مدیر بیمارستان محلی که موصی در آن اقامت دارد، نیز باید حضور داشته باشد. | |||
# این ماده به شرایط خاص و استثنائی وصیت در ارتش میپردازد. | |||
# شمول ماده محدود به کارکنان ارتش در زمان آسیبدیدگی یا بیماری است. | |||
# | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
خط ۲۲: | خط ۲۷: | ||
[[رده:وصیت نامه]] | [[رده:وصیت نامه]] | ||
[[رده:وصیت در شرایط فوقالعاده]] | [[رده:وصیت در شرایط فوقالعاده]] | ||
{{DEFAULTSORT:ماده 1425}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۹
ماده ۲۸۵ قانون امور حسبی: در صورتی که نظامی یا کسی که در ارتش اشتغال به کاری دارد بیمار یا مجروح باشد ممکن است وصیت خود را در حضور رئیس بهداری ارتش و مدیر بیمارستان که موصی آنجاست اظهار نماید.
مواد مرتبط
- ماده 284 قانون امور حسبی
- ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی
- ماده ۲۸۶ قانون امور حسبی
- ماده ۲۸۸ قانون امور حسبی
- ماده ۲۸۹ قانون امور حسبی
توضیح واژگان
وصیت: به تملیک مال اعم از عین یا منافع یا اعطای حق تصرف آن برای دیگری بعد از دوران حیات، وصیت گویند.[۱]
نکات تفسیری دکترین ماده 285 قانون امور حسبی
از مقایسه ماده ۲۸۴ با ۲۸۵ قانون امور حسبی باید به آن توجه داست این است که ملاک ثبوت وصیت شفاهی موصی همان دو شاهد مرد است چنانکه ماده ۲۸۷ نیز بر این مطلب تأکید دارد که وصیت شفاهی موصی با حضور دو شاهد مرد واقع میشود. این ماده مقرر میدارد: در سایر موارد مذکور در ماده ۲۸۳ موصی میتواند در حضور دو نفر گواه وصیت خود را اظهار نماید و یکی از دو گواه، اظهارات او را با تعیین تاریخ روز و ماه و سال و محل وقوع وصیت نوشته موصی و گواه را امضا مینمایند و اگر موصی نتواند امضا کند گواهها این نکته را در وصیت نامه قید میکنند. از ماده ۲۸۷ که با اشاره به ماده ۲۸۲ از معتبر بودن وصیت شفاهی با حضور دو شاهد سخن میگوید و در ماده ۲۸۳ از وصیت در زمان جنگ یا خطر مرگ فوری سخن به میان آمدهاست، دانسته میشود که مفاد دو ماده ۲۸۴ و ۲۸۵ را نیز باید مشمول حکم ماده ۲۸۷ دانست و گفت که حضور دو شاهد، برای معتبر بودن وصیت شفاهی موصی، ضروری است و وجود افسر یا هم ردیف او در حکم ماده ۲۸۴ قانون امور حسبی، از اوصاف فرعی حکم است. در مقابل، حضور دو گواه، از اوصاف اصلی حکم است.[۲]
نکات توضیحی ماده 285 قانون امور حسبی
در ماده 284 قانون امور حسبی فرضی در نظر گرفته شده که نظامیان و کارکنان نیروهای مسلح بیمار یا مجروح نباشند، اگر این اشخاص بیمار یا مجروح باشند مشمول ماده ۲۸۵ همان قانون قرار میگیرند. در این صورت این اشخاص میتوانند وصیت خود را در حضور رئیس بهداری نیروهای مصلح و مدیر بیمارستان (توما) که موصی آنجاست اظهار نمایند.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 285 قانون امور حسبی
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- وصیت بهوسیله بیماران یا مجروحان در ارتش میتواند در شرایط خاص انجام شود.
- در صورت بیماری یا جراحت، نظامیها میتوانند وصیت خود را اعلام کنند.
- حضور رئیس بهداری ارتش برای ثبت وصیت در این شرایط الزامی است.
- مدیر بیمارستان محلی که موصی در آن اقامت دارد، نیز باید حضور داشته باشد.
- این ماده به شرایط خاص و استثنائی وصیت در ارتش میپردازد.
- شمول ماده محدود به کارکنان ارتش در زمان آسیبدیدگی یا بیماری است.
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (وصیت). چاپ 2. گنج دانش، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 294796
- ↑ احمدعلی حمیتی واقف. حقوق مدنی (جلد هشتم) (شفعه، وصیت، ارث). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 797956
- ↑ محمدمجتبی رودیجانی. قانون امور حسبی در نظم حقوقی کنونی. چاپ 1. کتاب آوا، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6649748