ماده ۳ قانون مدیریت بحران کشور: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 3 قانون مدیریت بحران کشور را به ماده ۳ قانون مدیریت بحران کشور منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
مفھوم واژگان و عبارات اختصاري به كار رفته در اين قانون به شرح زير است:
'''ماده ۳ قانون مدیریت بحران کشور:''' مفهوم واژگان و عبارات اختصاری به کار رفته در این قانون به شرح زیر است:
الف ـ مخاطره: پديده طبيعي يا كنش انساني (به جز موارد نظامي ـ امنيتي و اجتماعي) كه در صورت وقوع در محيط يا جامعه آسيب پذير مي تواند تبديل به يك بحران و حادثه خسارت بار شود.
 
ب ـ بحران: از ھم گسيختگي جدي عملكرد يك جامعه كه ناشي از وقوع مخاطره است و منجر به خسارات و اثرات منفي گسترده انساني، اقتصادي يا زيست محيطي مي شود، به طوري كه مواجھه با آن فراتر از توانايي جامعه متأثر و دستگاھھاي مسؤول موضوع ماده (2) اين قانون باشد.
الف - [[مخاطره]]: پدیده طبیعی یا کنش انسانی (به جز موارد نظامی - امنیتی و اجتماعی) که در صورت وقوع در محیط یا جامعه آسیب پذیر می تواند تبدیل به یک بحران و حادثه خسارت بار شود.
پ ـ آسيب پذيري: ضعف و كمبودھاي مادي و غيرمادي شامل فيزيكي، اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي در جامعه است كه باعث مي شود وقوع مخاطرات منجر به بحران شود.
 
ت ـ خطر: مقدار يا اندازه خسارات انساني و مادي احتمالي، درصورت وقوع يك مخاطره در جامعه آسيب پذير است.
ب - [[بحران]]: از هم گسیختگی جدی عملکرد یک جامعه که ناشی از وقوع [[مخاطره]] است و منجر به خسارات و اثرات منفی گسترده انسانی، اقتصادی یا زیست محیطی می شود، به طوری که مواجهه با آن فراتر از توانایی جامعه متاثر و دستگاههای مسوول موضوع [[ماده ۲ قانون مدیریت بحران کشور|ماده (۲) این قانون]] باشد.
ث ـ مديريت بحران: نظام حاكم بر راھبردھا، رويكردھا، برنامه ھا و اقداماتي است كه با ھدف پيش بيني، پيشگيري و كاھش خطر، آمادگي و پاسخ كارآمد و بازتواني و بازسازي پس از وقوع حوادث و سوانح، به صورت چرخه اي صورت مي گيرد.
 
ج ـ پيشگيري و كاھش خطر: به مجموعه تدابير و اقداماتي گفته مي شود كه شامل شناسايي، شناخت و تحليل مخاطرات،آسيب پذيري ھا، الزام به كارگيري مديريت كاھش خطر در تدوين برنامه و بودجه بخشھاي توسعه اي، تعيين راھبردھا و اولويت ھاي بخشھاي گوناگون، تدوين و اجراي برنامه ھاي كاھش خطر حوادث و سوانح در كشور است.
پ - آسیب پذیری: ضعف و کمبودهای مادی و غیرمادی شامل فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در جامعه است که باعث می شود وقوع مخاطرات منجر به بحران شود.
چ ـ آمادگي: مجموعه تدابير و اقداماتي است كه ظرفيت جامعه و دستگاھھاي مسؤول را براي پاسخ مؤثر به حوادث و سوانح افزايش مي دھد به طوري كه خسارات انساني و مادي ناشي از آن را به حداقل برساند.
 
ح ـ پاسخ: مجموعه فعاليت ھا و اقداماتي است كه با وقوع حادثه آغاز شده و شامل ھشدار سريع، تخليه، جستجو، نجات و امداد، تأمين امنيت و نظاير اينھا، متناسب با ويژگي ھاي ھر بحران مي باشد.
ت - خطر: مقدار یا اندازه خسارات انسانی و مادی احتمالی، درصورت وقوع یک مخاطره در جامعه آسیب پذیر است.
خ ـ بازسازي و بازتواني: به مجموعه تدابير و اقداماتي گفته مي شود كه براي ترميم و بھبود خدمات و ساختارھا، معيشت، توانمندي و شرايط زندگي جوامع متأثر از حوادث و سوانح انجام مي شود؛ به نحوي كه موجب ارتقاي توانايي و ظرفيت آنھا در جھت كاھش خطر حوادث آتي شود.
 
د ـ تاب آوري: به توانايي يك نظام يا جامعه در معرض مخاطرات، براي ايستادگي، تحمل و سازگاري در برابر حوادث و سوانح و بازتواني و بازسازي مؤثر و به موقع جامعه آسيب ديده گفته مي شود.
ث - [[مدیریت بحران]]: نظام حاکم بر راهبردها، رویکردها، برنامه ها و اقداماتی است که با هدف پیش بینی، پیشگیری و کاهش خطر، آمادگی و پاسخ کارآمد و بازتوانی و بازسازی پس از وقوع حوادث و سوانح، به صورت چرخه ای صورت می گیرد.
ذ ـ شرايط اضطراري: وضعيتي است كه در پي وقوع مخاطرات و قريب الوقوع بودن حادثه يا بعد از وقوع آن ايجاد مي شود و نياز به اقدامات فوق العاده براي پاسخ دارد.
 
ر ـ شوراي عالي: شوراي عالي مديريت بحران كشور
ج - [[پیشگیری و کاهش خطر]]: به مجموعه تدابیر و اقداماتی گفته می شود که شامل شناسایی، شناخت و تحلیل مخاطرات، آسیب پذیری ها، الزام به کارگیری مدیریت کاهش خطر در تدوین برنامه و بودجه بخشهای توسعه ای، تعیین راهبردها و اولویت های بخشهای گوناگون، تدوین و اجرای برنامه های کاهش خطر حوادث و سوانح در کشور است.
ز ـ سازمان: سازمان مديريت بحران كشور
 
ژ ـ ستاد: ستاد پيشگيري، ھماھنگي و فرماندھي عمليات پاسخ به بحران
چ - آمادگی: مجموعه تدابیر و اقداماتی  است که ظرفیت جامعه و دستگاههای مسوول را برای پاسخ موثر به حوادث و سوانح افزایش می دهد به طوری که خسارات انسانی و مادی ناشی از آن را به حداقل برساند.
 
ح - پاسخ: مجموعه فعالیت ها و اقداماتی است که با وقوع حادثه آغاز شده و شامل هشدار سریع، تخلیه، جستجو، نجات و امداد، تامین امنیت و نظایر اینها، متناسب با ویژگی های هر بحران می باشد.
 
خ - [[بازسازی و بازتوانی]]: به مجموعه تدابیر و اقداماتی گفته می شود که برای ترمیم و بهبود خدمات و ساختارها، معیشت،  توانمندی و شرایط زندگی جوامع متاثر از حوادث و سوانح انجام می شود؛ به نحوی که موجب ارتقای توانایی و ظرفیت آنها در جهت کاهش خطر حوادث آتی شود.
 
د - [[تاب آوری]]: به توانایی یک نظام یا جامعه در معرض مخاطرات، برای ایستادگی، تحمل و سازگاری در برابر حوادث و سوانح و بازتوانی و بازسازی موثر و به موقع جامعه آسیب دیده گفته می شود.
 
ذ - [[شرایط اضطراری]]: وضعیتی است که در پی وقوع [[مخاطره|مخاطرات]] و قریب الوقوع بودن حادثه یا بعد از وقوع آن ایجاد می شود و نیاز به اقدامات فوق العاده برای پاسخ دارد.
 
ر - شورای عالی: شورای عالی مدیریت بحران کشور
 
ز - سازمان: سازمان مدیریت بحران کشور
 
ژ - ستاد: ستاد پیشگیری، هماهنگی و فرماندهی عملیات پاسخ به بحران
 
{{مواد قانون مدیریت بحران کشور}}
 
[[رده: مواد قانون مدیریت بحران کشور]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۱

ماده ۳ قانون مدیریت بحران کشور: مفهوم واژگان و عبارات اختصاری به کار رفته در این قانون به شرح زیر است:

الف - مخاطره: پدیده طبیعی یا کنش انسانی (به جز موارد نظامی - امنیتی و اجتماعی) که در صورت وقوع در محیط یا جامعه آسیب پذیر می تواند تبدیل به یک بحران و حادثه خسارت بار شود.

ب - بحران: از هم گسیختگی جدی عملکرد یک جامعه که ناشی از وقوع مخاطره است و منجر به خسارات و اثرات منفی گسترده انسانی، اقتصادی یا زیست محیطی می شود، به طوری که مواجهه با آن فراتر از توانایی جامعه متاثر و دستگاههای مسوول موضوع ماده (۲) این قانون باشد.

پ - آسیب پذیری: ضعف و کمبودهای مادی و غیرمادی شامل فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در جامعه است که باعث می شود وقوع مخاطرات منجر به بحران شود.

ت - خطر: مقدار یا اندازه خسارات انسانی و مادی احتمالی، درصورت وقوع یک مخاطره در جامعه آسیب پذیر است.

ث - مدیریت بحران: نظام حاکم بر راهبردها، رویکردها، برنامه ها و اقداماتی است که با هدف پیش بینی، پیشگیری و کاهش خطر، آمادگی و پاسخ کارآمد و بازتوانی و بازسازی پس از وقوع حوادث و سوانح، به صورت چرخه ای صورت می گیرد.

ج - پیشگیری و کاهش خطر: به مجموعه تدابیر و اقداماتی گفته می شود که شامل شناسایی، شناخت و تحلیل مخاطرات، آسیب پذیری ها، الزام به کارگیری مدیریت کاهش خطر در تدوین برنامه و بودجه بخشهای توسعه ای، تعیین راهبردها و اولویت های بخشهای گوناگون، تدوین و اجرای برنامه های کاهش خطر حوادث و سوانح در کشور است.

چ - آمادگی: مجموعه تدابیر و اقداماتی است که ظرفیت جامعه و دستگاههای مسوول را برای پاسخ موثر به حوادث و سوانح افزایش می دهد به طوری که خسارات انسانی و مادی ناشی از آن را به حداقل برساند.

ح - پاسخ: مجموعه فعالیت ها و اقداماتی است که با وقوع حادثه آغاز شده و شامل هشدار سریع، تخلیه، جستجو، نجات و امداد، تامین امنیت و نظایر اینها، متناسب با ویژگی های هر بحران می باشد.

خ - بازسازی و بازتوانی: به مجموعه تدابیر و اقداماتی گفته می شود که برای ترمیم و بهبود خدمات و ساختارها، معیشت، توانمندی و شرایط زندگی جوامع متاثر از حوادث و سوانح انجام می شود؛ به نحوی که موجب ارتقای توانایی و ظرفیت آنها در جهت کاهش خطر حوادث آتی شود.

د - تاب آوری: به توانایی یک نظام یا جامعه در معرض مخاطرات، برای ایستادگی، تحمل و سازگاری در برابر حوادث و سوانح و بازتوانی و بازسازی موثر و به موقع جامعه آسیب دیده گفته می شود.

ذ - شرایط اضطراری: وضعیتی است که در پی وقوع مخاطرات و قریب الوقوع بودن حادثه یا بعد از وقوع آن ایجاد می شود و نیاز به اقدامات فوق العاده برای پاسخ دارد.

ر - شورای عالی: شورای عالی مدیریت بحران کشور

ز - سازمان: سازمان مدیریت بحران کشور

ژ - ستاد: ستاد پیشگیری، هماهنگی و فرماندهی عملیات پاسخ به بحران