رای وحدت رویه شماره 690 مورخ 1385/5/3 هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه نسبت به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از بازپرس): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1385 using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۶۹۰ مورخ ۱۳۸۵/۵/۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه در رسیدگی به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از ناحیه بازپرس):'''با توجه به بند «ن» از [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] [[قرار منع تعقیب]] صادره از [[بازپرس]] به تقاضای [[شاکی خصوصی]] قابل [[اعتراض]] در دادگاه صالحه بوده و نظر [[دادگاه]] در این مورد قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است، علی هذا به نظر اکثریت قریب به اتفاق اعضا هیات عمومی وحدت رویه [[دیوان عالی کشور]]، [[رای]] شعبه شانزدهم [[دادگاه تجدیدنظر استان]] تهران که با این نظر منطبق است قانونی تشخیص و مورد تأیید است. این رای به استناد [[ماده | {{جعبه اطلاعات رای وحدت رویه دیوانعالی کشور|شماره رای=690|تاریخ صدور=1385/5/3|رییس وقت دیوانعالی=حسین مفید|گروه رای=کیفری|محور رای=آیین دادرسی کیفری}} | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۶۹۰ مورخ ۱۳۸۵/۵/۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه در رسیدگی به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از ناحیه بازپرس):'''با توجه به بند «ن» از [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] [[قرار منع تعقیب]] صادره از [[بازپرس]] به تقاضای [[شاکی خصوصی]] قابل [[اعتراض]] در دادگاه صالحه بوده و نظر [[دادگاه]] در این مورد قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است، علی هذا به نظر اکثریت قریب به اتفاق اعضا هیات عمومی وحدت رویه [[دیوان عالی کشور]]، [[رای]] شعبه شانزدهم [[دادگاه تجدیدنظر استان]] تهران که با این نظر منطبق است قانونی تشخیص و مورد تأیید است. این رای به استناد [[ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب]] در امور کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها لازم‌الاتباع خواهد بود. | |||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب | * [[ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب|ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸]] | ||
* [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی | * [[ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸|ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب]] | ||
== جستارهای | == جستارهای وابسته == | ||
* [[قرار منع تعقیب]] | * [[قرار منع تعقیب]] | ||
* [[بازپرس]] | * [[بازپرس]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۷
 | |
| شماره رای | ۶۹۰ |
|---|---|
| تاریخ صدور | ۱۳۸۵/۵/۳ |
| مرجع تصویب | هیات عمومی دیوانعالی کشور |
| قلمروی اجرایی | ایران  |
| رییس وقت دیوانعالی | حسین مفید |
| گروه رای | کیفری |
| محور رای | آیین دادرسی کیفری |
رای وحدت رویه شماره ۶۹۰ مورخ ۱۳۸۵/۵/۳ هیات عمومی دیوان عالی کشور (قطعی بودن نظر دادگاه در رسیدگی به اعتراض شاکی خصوصی به قرار منع تعقیب صادره از ناحیه بازپرس):با توجه به بند «ن» از ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸ قرار منع تعقیب صادره از بازپرس به تقاضای شاکی خصوصی قابل اعتراض در دادگاه صالحه بوده و نظر دادگاه در این مورد قطعی و غیرقابل تجدیدنظر است، علی هذا به نظر اکثریت قریب به اتفاق اعضا هیات عمومی وحدت رویه دیوان عالی کشور، رای شعبه شانزدهم دادگاه تجدیدنظر استان تهران که با این نظر منطبق است قانونی تشخیص و مورد تأیید است. این رای به استناد ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه‌ها لازم‌الاتباع خواهد بود.
مواد مرتبط
- ماده ۳ قانون اصلاح قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۸۱/۷/۲۸
- ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب