تفکیک دعاوی در دادرسی مدنی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[رده:موجبات قانونی]] | [[رده:موجبات قانونی]] | ||
[[رده:موجبات قضایی]] | [[رده:موجبات قضایی]] | ||
[[رده:آیین دادرسی | [[رده:آیین دادرسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۵۸
تفکیک دعاوی در دادرسی مدنی نام مقاله ای مجید غمامی و حسین اسماعیلی بوده که در شماره اول (بهار 1401) فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی منتشر شده است.
چکیده
با وارد شدن عناصر پیچیده‌کنندۀ شکلی دعوا یعنی تعدد اصحاب دعوا، یا تعدد خواسته‌ها یا هر دو به دادرسی، دادگاه باید در خصوص ادغام یا تفکیک دعاوی اتخاذ تصمیم کند. چنانچه شرایط ادغام دعاوی فراهم نباشد یا پس از ادغام، ادامه نیافتن رسیدگی توأمان تشخیص داده شود، موضوع تفکیک دعاوی مطرح می‌شود. تاکنون، در نوشته‌های حقوقی به‌صورت جداگانه به شرایط و آیین تفکیک دعاوی پرداخته نشده است. در این نوشته، با تمرکز جداگانه بر این مسئله، ابتدا موجبات قانونی و قضایی تفکیک دعاوی بررسی و سپس آیین تحقق این مهم بررسی شده است. دادرس در تفکیک دعاوی یا عدم پذیرش ادغام دعاوی، باید علاوه‌بر توجه به ارادۀ اصحاب دعوا و تعامل با آنان، به نتایج آیینی تفکیک دعاوی و تأثیر آن بر کیفیت و کارامدی دادرسی توجه کند.
کلیدواژه ها
- آیین
- تصمیم
- دادگاه
- دعوا
- دادرس