ماده ۲۴ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان مصوب ۱۳۴۸: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==انتقادات== | ==انتقادات== | ||
قانون گذار، مجازات انتشار ترجمه بدون اجازه مترجم را سبک تر از مجازات جرم انتشار [[تألیف|تالیف]] بدون اجازه دیگری دانسته و این در حالی است که هر دو ماحصل تلاش های فکری [[پدیدآورنده]] اند و دلیل قانون گذار از این تفاوت قائل شدن میان مجازات ها روشن نیست. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5077952|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> | قانون گذار، مجازات انتشار ترجمه بدون اجازه مترجم را سبک تر از مجازات جرم انتشار [[تألیف|تالیف]] بدون اجازه دیگری دانسته و این در حالی است که هر دو ماحصل تلاش های فکری [[پدیدآورنده]] اند و دلیل قانون گذار از این تفاوت قائل شدن میان مجازات ها روشن نیست. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق آفرینش های ادبی و هنری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=5077952|صفحه=|نام۱=حمید|نام خانوادگی۱=آیتی|چاپ=-}}</ref> | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[مبانی حمایت از مالکیت فکری با مطالعه موردی حق مولف]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۹
ماده ۲۴ قانون حمایت از حقوق مولفان و مصنفان و هنرمندان: هر کس بدون اجازه، ترجمه دیگری را به نام خود یا دیگری چاپ و پخش و نشر کند، به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال محکوم خواهند شد.
مواد مرتبط
نکات توضیحی تفسیری دکترین
سرقت ادبی به معنای ارائه یک اثر به عنوان آفرینش اصیل یک شخص (دزد ادبی) است که در واقع آفرینش فکری شخص دیگری است (شخص پدیدآورنده). مفهوم سرقت ادبی فقط مربوط به شباهت های شکلی نمی شود؛ بلکه انتشار یک اثر که اقتباس از اثر شخص دیگری است و ارائه آن به جای اثر اصیل نیز سرقت ادبی است. [۱]
نکات توضیحی
چاپ و نشر و پخش مذکور در این ماده، حصری اند.[۲]ولذا طبق اصل تفسیر مضیق قوانین جزایی[۳]، عرضه را شامل نمی شود.[۴] همچنین در این ماده، «هر کس» اعم از شخص حقیقی و حقوقی است.[۵]
انتقادات
قانون گذار، مجازات انتشار ترجمه بدون اجازه مترجم را سبک تر از مجازات جرم انتشار تالیف بدون اجازه دیگری دانسته و این در حالی است که هر دو ماحصل تلاش های فکری پدیدآورنده اند و دلیل قانون گذار از این تفاوت قائل شدن میان مجازات ها روشن نیست. [۶]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ سیدحسن میرحسینی. فرهنگ حقوق مالکیت معنوی (جلد دوم) حقوق مالکیت ادبی و هنری. چاپ 2. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5224552
- ↑ ساناز الستی. حقوق کیفری مالکیت ادبی و هنری در ایران و بررسی تطبیقی آن با آمریکا و قراردادهای بین المللی. چاپ 2. میزان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4974984
- ↑ اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5029460
- ↑ اکرم سالارپورگل ختمی. مطالعه تطبیقی نقض حقوق پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری در نظام حقوقی ایران و انگلستان). چاپ 1. جنگل، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5029384
- ↑ ساناز الستی. حقوق کیفری مالکیت ادبی و هنری در ایران و بررسی تطبیقی آن با آمریکا و قراردادهای بین المللی. چاپ 2. میزان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4975036
- ↑ حمید آیتی. حقوق آفرینش های ادبی و هنری. چاپ -. دادگستر، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 5077952