ماده 168 قانون مالیات های مستقیم: تفاوت میان نسخه‌ها

اساس ماهیت توافق های جلوگیری از اخذ مالیات مضاعف برابر ماده 168 بر پایه ابزاری در جهت جلوگیری یا کاهش اختلاف مالیاتی است. شیوه ی معاهدات مالیاتی عمدتا مبتنی بر پیش بینی روش‌های حل اختلاف است که با توجه به قوانین و مقررات داخلی هریک از کشورها و یا به شیوه تعیین مقامات صلاحیت‌دار مالیاتی طرفین معاهده و یا با استفاده از [[داوری مالیاتی|داوری‌های مالیاتی]] و یا آیین‌های توافق دوجانبه رفع اختلاف مالیاتی صورت می‌پذیرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403276|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref> از این رو، قانون‌گذار جمهوری اسلامی به موجب این قانون به دولت این اجازه را می‌دهد تا نسبت به انعقاد موافقت‌نامه‌های جلوگیری از مالیات مضاعف اقدام و پس از تصویب مجلس شورای اسلامی به اجرا بگذارد؛ چراکه وجود چنین موافقت‌نامه‌هایی میان دولت‌ها بایکدیگر از یک سو، سبب عادلانه و منصفانه شدن نظام مالیاتی ایران شده و از سوی دیگر، سبب افزایش انگیزه سرمایه‌گذاری خارجی می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی مالیاتی (بخش اول) مبانی حقوق اختلاف، دادخواهی و دادرسی مالیاتی|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6403692|صفحه=|نام۱=میرمحسن|نام خانوادگی۱=طاهری تاری|چاپ=1}}</ref>