معامله با حق استرداد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''[[معامله وثیقه ای]]:''' هر معامله ای که عاقدی مالی (اعم از منقول یا غیرمنقول یا پول نقد یا سهام و اوراق بهادار ) را وثیقه ی پرداختن طلب طرف دیگر عقد و یا وثیقه ی حسن اجرای تعهدی یا گشایش اعتبارات قرار دهد، بدان معامله ی وثیقه ای گفه می شود. در این نوع از معاملات، مال مورد وثیقه کماکان در مالکیت وثیقه دهنده باقی می ماند. این عبارت اعم از عبارت «معامله با حق استرداد» می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=342608|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | '''[[معامله وثیقه ای]]:''' هر معامله ای که عاقدی مالی (اعم از منقول یا غیرمنقول یا پول نقد یا سهام و اوراق بهادار ) را وثیقه ی پرداختن طلب طرف دیگر عقد و یا وثیقه ی حسن اجرای تعهدی یا گشایش اعتبارات قرار دهد، بدان معامله ی وثیقه ای گفه می شود. در این نوع از معاملات، مال مورد وثیقه کماکان در مالکیت وثیقه دهنده باقی می ماند. این عبارت اعم از عبارت «معامله با حق استرداد» می باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=342608|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
'''[[سند شرطی]]:''' به سند معاملات با حق استرداد، سند شرطی گفته می شود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=332640|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۱
معامله با حق استرداد: چنین عقدی، عقد مستقلی است که به موجب آن احد از طرفین مبلغی را به دیگری قرض می دهد و در مقابل، مالی را به عنوان وثیقه برای مدت معینی می پذیرد که پس از انقضاء مدت، طلب خود را دریافت و وثیقه را مسترد می نماید. در نتیجه معامله با حق استرداد عقد واحدی بوده و از نظر تحلیل حقوقی دارای اثر قرض و وثیقه می باشد.[۱]
معامله وثیقه ای: هر معامله ای که عاقدی مالی (اعم از منقول یا غیرمنقول یا پول نقد یا سهام و اوراق بهادار ) را وثیقه ی پرداختن طلب طرف دیگر عقد و یا وثیقه ی حسن اجرای تعهدی یا گشایش اعتبارات قرار دهد، بدان معامله ی وثیقه ای گفه می شود. در این نوع از معاملات، مال مورد وثیقه کماکان در مالکیت وثیقه دهنده باقی می ماند. این عبارت اعم از عبارت «معامله با حق استرداد» می باشد.[۲]
سند شرطی: به سند معاملات با حق استرداد، سند شرطی گفته می شود.[۳]
منابع
- ↑ سیدحسن امامی. حقوق مدنی (جلد اول) (در اموال، مالکیت، حق انتفاع، حق ارتفاق، تعهدات بطور کلی، بیع و معاوضه). چاپ 17. اسلامیه، 1375. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 530728
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد پنجم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 342608
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 332640