ماده ۹۱۳ قانون مدنی

در تمام صور مذکوره در این مبحث هر یک از زوجین که زنده باشد فرض خود را می‌برد و این فرض عبارت است: از نصف ترکه برای زوج و ربع آن برای زوجه در صورتی که میت اولاد یا اولاد اولاد نداشته باشد و از ربع ترکه برای زوج و ثمن آن برای زوجه در صورتی که میت اولاد یا اولاد اولاد داشته باشد و مابقی ترکه بر طبق مقررات مواد قبل مابین سایر وراث تقسیم می‌شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

درصورتیکه متوفی، حتی از همسر دیگری، دارای فرزند یا نوه باشد؛ سهم زوجه وی، ثمن ترکه است.

درصورتیکه حتی زوجه، از شوهر سابق خود دارای فرزندی باشد؛ دراینصورت سهم شوهر حین الفوت او، ربع ترکه است.

هرگاه ابوین متوفی، با زوجه او جمع گردند؛ به دلیل فقدان فرزند برای میت، زوجه متوفی، ربع ترکه را به ارث خواهدبرد.

مستندات فقهی

در روایتی از امام باقر، سهم زوج میت از ترکه، درصورت وجود فرزند برای متوفی، ربع ماترک است.

امام صادق، سهم زوج را در فرض فقدان فرزند برای متوفی، نصف ترکه دانسته است.

سوابق فقهی

سهم زوجه، در فرض فقدان فرزند برای متوفی، ربع ترکه است.

رویه های قضایی

نظریه مشورتی شماره 5492/7 مورخه 20/8/1386، در فرضی که یک زن و فرزند او، فوت نموده باشند؛ و تاریخ وفات هیچ یک از آن دو، معلوم نباشد؛ زوج آن زن را، مستحق نصف ترکه می داند.

به موجب دادنامه شماره 839/25 مورخه 9/12/1372 شعبه 25 دیوان عالی کشور، حصه زوجه یا زوجات، در فرضی که متوفی فاقد فرزند باشد؛ ربع ترکه است.

دادنامه شماره 185/24 مورخه 29/3/1369 شعبه 24 دیوان عالی کشور، سهم زوجه را درصورت وجود فرزند برای متوفی، ثمن ترکه دانسته است.

قضات دادگاه های حقوقی 2 تهران، در نشست مورخه 24/2/1366، به اتفاق آرا، حصه زوجه  متوفی را در فرض وجود فرزند برای وی از همسر سابق او، ثمن ترکه دانسته اند.