ماده ۵۵۲ قانون مدنی

هر گاه در مضاربه، برای تجارت، مدت معین شده باشد تعیین مدت موجب لزوم عقد نمی‌شود لیکن پس از انقضای مدت، مضارب نمی‌تواند معامله بکند مگر به اجازهٔ جدید مالک.

توضیح واژگان

مضاربه موقت: به مضاربه مدت دار، مضاربه موقت گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

کاملاً طبیعی است که طرفین، در عقد مضاربه مدت تعیین نمایند؛ که دراینصورت باتوجه به نظر برخی حقوقدانان، عقد مزبور، لازم می‌گردد.

مقصود طرفین از قرار دادن مدت برای مضاربه، تبدیل آن به عقدی لازم نیست. چراکه عقد جایز را نمی‌توان به خودی خود، مبدل به قراردادی لازم نمود. بلکه قصد طرفین، محدود نمودن اذن مالک به مدتی معین است. که بعد از انقضای مهلت مزبور، ادامه فعالیت مضارب، منوط به اذن جدید مالک سرمایه خواهد بود.

مستندات فقهی

بنابر نظر مشهور فقها، شرط لزوم مضاربه، خلاف مقتضای ذات عقد مزبور بوده؛ و آن را باطل می‌نماید.