ضرورت قانون‌گذاری در مدیریت موقعیت‌های تعارض منافع: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 8 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | [[رده:مقالات حقوق خصوصی]] | ||
[[رده:تعارض منافع]] | [[رده:تعارض منافع]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۹
ضرورت قانون‌گذاری در مدیریت موقعیت‌های تعارض منافع نام مقاله ای از داود آنامراد نژاد و سام محمدی و سید حسن حسینی مقدم بوده که در شماره چهارم دوره سیزدهم (زمستان 1400) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
تعارض منافع از جمله موقعیت‌هایی است که می‌تواند زمینه‌ساز بروز فساد شود. به منظور مدیریت این موقعیت‌ها و مقابله با آثار سوء آن، راهکارهای متعددی در حوزه‌های مختلف بکارگرفته شده است. آنچه این پژوهش بدنبال پاسخگویی به آن است، این پرسش اساسی است که آیا مدیریت موقعیت‌های تعارض منافع مستلزم قانون‌گذاری مستقل است؟ و قانون به چه طریقی می‌تواند به مدیریت این موقعیت‌ها کمک کند؟ پژوهش حاضر از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی است و با جمع‌آوری اطلاعات مورد‌‌نیاز به روش اسنادی-کتابخانه‌ای و بررسی تجربیات کشورهای دیگر و دکترین حقوقی به این نتیجه دست یافته است که موقعیت‌های تعارض منافع زمینه‌های بروز شخص‌محور و ساختارمحور دارد. زمینه‌های شخص‌محور عمدتاً مشابه با یکدیگر بوده که با تصویب قوانین کلی و جامع می‌توان به کنترل این بخش از تعارض منافع کمک کرد. از طرفی زمینه‌های ساختارمحور تعارض منافع به‌علت تفاوت ساختاری هر نهاد با یکدیگر، نیازمند توجه خاص و تصویب قوانین موردی و اختصاصی است. تصویب لایحه‌ی «نحوه‌ی مدیریت تعارض منافع در انجام وظابف قانونی و ارایه‌ی خدمات عمومی» می‌تواند تا حد زیادی پوشش‌دهنده‌ی زمینه‌های شخص‌محور تعارض منافع باشد که در کنار تصویب قوانین و مقررات اختصاصی، به ضرورت مقابله و مدیریت موقعیت‌های تعارض منافع در ایران پاسخ دهد.
کلید واژه ها
- تعارض منافع
- قانون گذاری
- مبارزه با فساد
- مدیریت حقوقی
- نمایندگی