بررسی تطبیقی ضابطه تشخیص خسارت غیرمستقیم قراردادی: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 6 categories using HotCat) |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
ماده 74 کنوانسیون بیع بین الملل | * [[ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی|ماده 520 قانون آیین دادرسی مدنی]] | ||
* [[ماده 74 کنوانسیون بیع بین الملل]] | |||
ماده 221 قانون مدنی | * [[ماده ۲۲۱ قانون مدنی|ماده 221 قانون مدنی]] | ||
* [[ماده ۱۱۵۰ قانون مدنی|ماده 1150 قانون مدنی]] | |||
ماده 1150 قانون مدنی | * [[ماده 521 قانون مجازات اسلامی (1392)|ماده 521 قانون مجازت اسلامی]] | ||
* [[ماده ۵۲۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|ماده 525 قانون مجازت اسلامی]] | |||
ماده 521 قانون مجازت اسلامی | |||
ماده 525 قانون مجازت اسلامی | |||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1395]] | [[رده:مقالات منتشر شده در سال 1395]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۳۰
بررسی تطبیقی ضابطه تشخیص خسارت غیرمستقیم قراردادی نام مقاله ای از هدایت الله سلطانی نژاد بوده که در شماره سوم دوره هشتم (پاییز 1395) مجله علمی مطالعات حقوقی منتشر شده است.
چکیده
نقض قرارداد ممکن است موجب خسارات فراوانی برای طرف قرارداد گردد و با وجود پذیرش اصل جبران کامل خسارت در بیش‌تر نظام‌های حقوقی، امکان جبران همه این خسارات وجود ندارد که از جمله آن‌ها، خسارات غیرمستقیم است. منظور از خسارات غیرمستقیم، خساراتی است که بین نقض قرارداد و ورود خسارت اسباب دیگری دخالت داشته باشد. در این مقاله ضابطه شناسایی و تشخیص این‌گونه خسارات از خسارات مستقیم، با رویکرد روش‌شناختی در نظام حقوقی ایران و دیگر نظام‌های حقوقی، مورد بررسی قرارگرفته است. در این خصوص در نظام‌های حقوقی مختلف، دو ضابطه «قابلیت پیش‌بینی خسارت» در هنگام انعقاد عقد و «سببیت» بین نقض قرارداد و ورود خسارت، به عنوان معیار شناسایی خسارات غیرمستقیم مطرح شده است. به نظر می‌رسد نظریه سببیت از مبانی قوی‌تری برخوردار باشد. در نظام حقوقی ایران بر اساس مبانی فقهی و حقوقی، نظریه اخیر برای تشخیص خسارات مستقیم از غیرمستقیم قابل پذیرش است
کلید واژه ها
- نقض قرارداد
- خسارت غیر مستقیم
- قابلیت پیش بینی
- سببیت
- مسئولیت قراردادی