ماده 33 منشور ملل متحد: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
* [[دلایل تاریخی و حقوقی حاکمیت ایران بر جزایر تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی]] | * [[دلایل تاریخی و حقوقی حاکمیت ایران بر جزایر تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی]] | ||
* [[تأملی بر دعاوی ایران در دیوان دادگستری بین‌المللی]] | * [[تأملی بر دعاوی ایران در دیوان دادگستری بین‌المللی]] | ||
* [[بنیادهای قرآنی حقوق بین الملل اسلامی]] | |||
{{مواد منشور ملل متحد}} | {{مواد منشور ملل متحد}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۳
ماده ۳۳ منشور ملل متحد:
۱- طرفین هر اختلاف که دوام آن ممکن است باعث تهدید نگاهداری صلح و امنیت بین‌المللی گرددباید قبل از هر چیز حل آن را از مجرای مذاکرات ـ بازرسی ـ میانجگیری ـ آشتی ـ داوری ـ تصفیه قضائی ـ مراجعه به موسسات یا قرار دادهای محلی یا به وسائل مسالمت آمیزدیگری با نتخاب خود جستجو نمایند.
۲- شورای امنیت اگر مقتضی بداند طرفین را دعوت می‌نماید که اختلافات خود را بدین گونه وسائل تصفیه کنند.
مقالات مرتبط
- جایگاه نمایندۀ ویژه دبیرکل در نظام ملل متحد و نقش آن در تحولات افغانستان
- تعهد به مذاکره در حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات بین‌المللی
- ماهیت و کارکرد حقوق نرم در آرای دیوان بین‌المللی دادگستری
- سیاست های پیشگیرانه سازمان ملل متّحد در قبال نسل کشی
- سیاست قضایی یا قضاوت سیاسی؟ بررسی تأثیرپذیری دیوان بین‌المللی دادگستری از مؤلفه‌های غیرحقوقی
- ابعاد حقوقی اختلاف چین و همسایگان آن در مورد جزایر اسپراتلی
- دلایل تاریخی و حقوقی حاکمیت ایران بر جزایر تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی
- تأملی بر دعاوی ایران در دیوان دادگستری بین‌المللی
- بنیادهای قرآنی حقوق بین الملل اسلامی